رواية مفيش رحمه الفصل السادس و العشرون 26 - بقلم لولو محمد
الحلقه السادسة و العشرون
رحيم / انا كمان هدخل انام عن اذنكوا
رحيم يجى يقوم و زينب تدخل
زينب / انت رايح فين مش هتتغدى
رحيم / لما اصحى تصبحى على خير
رحيم يمشى
عبير / طب احنا كدا خلصنا هتوصلنا يا عماد
زينب / مستعجله على ايه مانتوا قاعدين
هاله / معلش اصل لسه هنلف عالنجف
...............................
زينب / ابقى بصى برده عاللامبدير ده اللى رحمه قالت عليه
هاله / باذن الله
..............
فى العربيه
عبير / انا هجيبهولك هديه ؟؟؟ ايه يعنى فاكره انى مقدرش على تمنه
عماد / هى متقصدش كدا انتى عارفه هى عاوزه تساعدك
عبير / و مين قالها انى عاوزه مساعده انا اصلا الغلطانه انى خدت رايها اش فهمها هى يعنى
عماد/ خلاص متاخديش رايها تانى
عبير / يعنى طلعت انا الغلطانه
عماد / لا انا الغلطان
عبير / انت عاوز تعصبنى يعنى
هاله / متستهدى بالله يا بنتى هو كان ايه اللى حصل
عماد / نفس اللى بيحصل كل يوم
عبير / و ايه اللى جابرك مدام انا مزهقاك كدا متسيبنى
عماد / دا رايك يعنى هو ده الحل الوحيد فى نظرك
عبير / بصراحه انت معزور ايه اللى يجبرك تخطب واحده كبيره زى داخله فى التلاته و عشرين سنه لا و كمان مبتعرفش ترقص يا ميله بختك يا عماد
عماد يسكت
هاله / حقك عليا يابنى معلش شغلنا قران و لا حاجه لحد متوصل و انتى اهدى شويه ميصحش كدا
عبير / يا ماما بقى
............
قدام بيت عبير
هاله / روحوا لفوا و انبسطوا لو ملكيش مزاج بناقص
عماد / لا هنلف يا ماما
هاله / طيب انا هنزل انا و ابقوا كلمونى
عبير / ماشى يا ماما
هاله تقفل الباب و تمشى
عماد / على فكره محدش ضربنى على ايدى عشان اختار البت الكبيره القمر عشان اتجوزها و مش مسؤل عن اى حاجه امى بتقولها
عبير / كان ممكن على الاقل تتكلم
عماد / هو انا مقولتش ان ده من حظى قدامك و لا كنت برد فى خيالى
عبير / انا تعبت يا عماد بجد انا كنت متخيله ان الخطوبه دى زى مبشوفها فى التليفزيون اتنين طايرين مالسعاده و كلام حب و رومانسيه طول الوقت بس بجد تعبت
عماد / انتى مشوفتيش فيلم الحموات الفاتنات و لا ايه يابنتى سيبك مالتركى اللى مسح دماغكم ده
عبير / و ليه لا يعنى هو كتير عليا اما ابعد عن الضغط العصبى ده
عماد / حقك عليا هانت
عبير / هانت ازاى و انا هاجى اعيش مع مامتك فى نفس البيت
عماد / بس مش فى نفس الشقه اقفلى بابك عليكى و بعدين مهو اللى هينطبق عليكى هينطبق على رحمه
عبير / رحمه باماره ايه
عماد / بكره لما تعيشى معانا هتعرفى ان ماما بتعمل فى رحمه اكتر بكتير ماللى بتعمله فيكى و لعلمك لو بطلتى تبينى انك بتدايقى ماما مش هتلاقى متعه فى اللى بتعمله و هتبطل
عبير / اه يعنى بدل متروحلها و تقولها عيب كدا يا ماما انا بحب عبير و مش عاوزها تضيع منى جاى تدينى انا دروس فى ازاى امثل انى بارده و مش فارق معايا صح
عماد / طب مهى عارفه انى بحبك امال هى بتعمل كدا ليه انا ابنها و بتغير عليا منك
عبير / بس رحيم مبيستحملش كلمه على رحمه لكن انت عادى بتجيب اللوم عليا
عماد / حظك وحش انتى خطيبه عماد مش رحيم
عبير تعيط
عماد / ممكن اعرف بتعيطى ليه
عبير / مفيش
عماد يمسح دموعها
عماد / انا اسف حقك عليا انا عارف ان الضغط عليكى كبير و عارف ان امى صعبه انا عارف والله و مقدر انك بتستحملى
عبير / انا كمان اسفه انا عارفه انى باجى عليك كتير اوى الفتره اللى فاتت بس مفيش حد غيرك يستحملنى
عماد / لا خدى راحتك ههههههههههه
عبير / و بعدين لما اشتكيلك انت احسن مشتكى لحد غريب يسخنى عليك او اشتكى لامى تشيل منكوا
عماد / فى الاول و الاخر انا و انتى ملناش غير بعض و ان شاء الله الوضع يتحسن مع الوقت
عبير / يارب
...............
فى شقه حياه بعد فتره
زينب / انا تعبت بجد العيال قرفونى
عفاف / مالك بس يا زينب
زينب / انا كبرت يا ماما على انى انضف البيت كله لوحدى و عماد و رحيم مبيهونش عليهم يفضوا خمس دقايق من وقتهم يروقوا اوضهم
عفاف / ياختى ربنا يعينهم مهو كلو على يدك عماد طالع عينه فى توضيب الشقه والتجهيز للفرح و رحيم يا فى النادى يا فى الموقع يا فى المكتب
زينب / انا عمرى مكنت متخيله انى اقولها بس يابختك ببنتك يا حياه اهى على الاقل مريحاكى و شايله عنك
حياه / هانت بكره ولادك يتجوزوا و كل واحد مراته بقى تشيل همه و هم بيتها
زينب / يا سلام ياختى و انتى فاكره ان ده يفرحنى انا اربى و اشقى و يطلع عينى و تيجى واحده تشيل عالجاهز
عفاف / الله يا زينب هما مش كانوا تعبينك و لسه كنتى بتشتكى منهم
زينب / الله يا طنط مانتى عارفه طبعى ادعى على ابنى و اكره اللى يقول امين هو انا ليا فى الدنيا غيرهم
حياه / ربنا يخليك محمد تعيشوا بقى مع بعض لا عيل يقرفكوا و لا حد يكلمكوا
زينب / محمد هو انا بشوفه راخر مهو معتكف فى اسكندريه انا كرهت المعرض الجديد اللى فتحوه ده
حياه / هانت محمود قالى انهم هيعينوا واحد يديره و هيتابعوه كل فتره مش هتبقى اقامه دايمه هناك
عفاف / و بعدين يا زينب ان كان محمد بيبات تلت ايام فى اسكندريه مهو محمود بيبات التلت ايام التانين
حياه / معلش اكل العيش
عفاف / و بعدين دا بدل متدعيلهم يبقالهم فروع فى كل الجمهوريه
زينب / يا طنط بدعى هو انا اكره الخير لجوزى مهو كلو فى الاخر بيصب لولادى انا بس صعبان عليا شحطتهم دى
عفاف / اما انا جتلى حته فكره
حياه / خير يا ماما
عفاف / ايه رايكوا نسافر لنا كام يوم فى اسكندريه العيال خدوا الاجازه و مورناش حاجه
زينب / ازاى يا ماما و تدريب رحيم و شقه عماد
عفاف / والله نسالهم و نشوف هيعرفوا يظبطوا نفسهم و لا لا
............
فى شقه هاله
عماد / ايه رايك لسه فاضل اسبوع على تركيب الستاير و المطبخ و تقريبا اشترينا كل حاجه نسافر نغير جو كام يوم معاهم
هاله / يابنى احنا لسه فاضلنا حاجات كتير نشتريها لسه هدوم عبير مجبناش منها حاجه
عماد / خلاص و احنا فيها نجيبها من اسكندريه ايه رايكوا
عبير / انت عاوزنى يوم مغير جو ابقى مع مامتك فى بيت واحد و شقه واحده
عماد / مانتى لازم تاخدى على كدا لاننا فى المصايف بنبقى عيله واحده فى شقه واحده و شقتنا على فكره دورين يعنى واسعه
هاله / بصوا شوفوا هتعملوا ايه و قولولى رايكم انا هقوم ابص عالاكل
هاله تقوم
عماد / السجاد جبناه و الستاير فاضل اسبوع عالتركيب و المطبخ شرحه و العفش فى الشقه و النجف جبناه وواقف عالتركيب و الرفايع اديكى بتلقطى فيها فاضل ايه بقى
عبير / ماشى سبنى بس لبكره اخد و ادى فى الموضوع فى دماغى و اشوف
....................
فى اوضه رحيم
رحمه / الكل هيسافر هتفضل لوحدك يعنى
رحيم / مانتى عارفه ظروفى
رحمه / دول كام يوم بس مش حاجه
رحيم / طيب هتكلم مع دكتور اسماعيل و الكابتن و اشوف
رحمه / مليش دعوه انا هقوم اغسل هدومك و اجهز شنطتك انت جاى يعنى جاى مليش فيه
رحيم / ربنا يسهل
رحمه / انت وعدتنى
رحيم / انا قولت ربنا يسهل
رحمه / انا هعتبرها وعد و ابقى ارجع فى كلامك بقى
رحيم / ايه البلطجه دى
رحمه / ان كان عاجبك انا ورايا حاجات كتير ارتبلها قبل السفر مش فاضيه عن اذنك
.............
فى الكليه تانى يوم
سلمى / انا خلصت اللى ورايا و مروحه هتيجى .... انتى يا بنتى سرحانه فى ايه
عبير / هاه ... معلش كنت سرحانه شويه
سلمى / خير اتخانقتى مع العقربه حماتك تانى
عبير / لا عماد عاوزنى انا و ماما نطلع معاهم مصيف كام يوم و هبقى معاهم فى شقه واحده
سلمى / و رحمه طالعه
عبير / اكيد
سلمى / يبقى تطلعى يا هبله انتى عوزاها تبقى مع حماتك لوحدها هناك و تقعد تدحلبلها و تقرب منها و تقولها ان سموك استكبرتى تبقى معاهم يا عبيطه
عبير / انا مليش فى الجو ده انا بدات اندم انى ساعدت رحمه مالاول كان ماللى و مال القرف ده
سلمى / بصى يا بنتى روحى و حطى رجلك فى وش الطخين انتى ناقصك ايد و لا رجل دانتى ستهم كلهم
عبير / انا مش بتاعه الكلام ده و انتى عارفه
سلمى / عشان هبله انا لو منك لازم اروح و يمكن لما تعيشى مع حماتك فى بيت واحد تقربى منها و تحبك و لو حبتك هتحطك فوق الكل حتى بنت العز ست رحمه
عبير / شايفه كدا
سلمى / طبعا يا بنتى
..............
فى اسكندريه
قدام الشقه عربيتان يركنوا ورا بعض الاولى ينزل منها عماد و عبير و هاله و زينب و التانيه ينزل منها رحيم و رحمه و عفاف و حاه و محمود و محمد يستقبلهم
محمد / الف حمدالله عالسلامه مستنيكوا من بدرى انا حتى مرديتش اروح المعرض النهرده
زينب / ازيك يا حبيبى ايه الاخبار
محمد / كلو بقى تمام لما وصلتوا
الكل يطلع الشقه و يحطوا الشنط جنب الباب
عماد / عبير و طنط هتاخدوا اوضتى انا و رحيم فوق جنب اوضه بابا و ماما
عبير / ايه ده احنا كدا هنتقل على رحيم و لا ايه
رحيم / ازاى بس دانتوا على راسنا
عفاف / طلع شنطهم يا عماد و حط شنطك فى اوضه ابوك و انت يا رحيم تعال دخل شنطنا اوضتى و حط شنطك معايا
رحيم / حاضر يا تيته
عماد و عبير و هاله يطلعوا فوق يلاقوا الدور اللى فوق متبهدل عالاخر يبص لعبير و هو محرج و هى تبصله
هاله / هات بس مقشه و جاروف و انا خمس دقايق و اخلصه
عبير / و احنا جايين هنا ننضفلهم كمان و لا ايه
باب الاوضه يخبط رحمه و حياه يدخلوا
حياه / محمد قالنا انه مفتحش الدور اللى فوق خالص و كان بينام تحت فمعلش انزلوا تحت و احنا هنروق المكان
هاله / لا مش عاوزين نتعبك احنا هنروقها
حياه / لا معلش انتوا ضيوفنا
عبير تنزل و عماد وراها
هاله / طب معلش هساعدكوا
............
تحت زينب قاعده تتفرج عالتليفزيون و تازاز لب و عبير و عماد فى البلكونه
عفاف / متطلعى تساعديهم و تروقى على الاقل اوضتك انتى و جوزك
زينب / هى زحمه و خلاص يا طنط دول اوضتين و روف و دول تلت ستات ايه صعبه
عفاف / طب على الاقل قومى غيرى ملايات الاوضتين اللى جوه او علقى عالاكل اعمليلك لزمه الناس تقول علينا ايه جايبنهم نشغلهم
زينب / باس هو كدا استنى .... عبير يا عبير
عبير تدخل مالبلكونه
زينب / تعالى اقعدى جنبى
عبير تروح تقعد جنبها
زينب / انا سمعت انك فى الطبخ استاذه
عبير / اهو بحاول
زينب / بتعرفى تعملى ايه احسن حاجه انا بحب ادوق و احكم بنفسى
عبير / عادى اللى عوزاه
زينب / خلاص خشى كدا حركى نفسك و روقى الاوضتين اللى جوه هما نضاف بس افتحى الشبابيك و دخلى الشمس عشان ستك عفاف مبتحبش الكمكمه و غيرى ملايات السرير على مرحيم و محمود يجيبوا الطلبات وورينا شطارتك النهرده كلنا هناكل من ايدك اما نشوف بقى
عفاف / انتى بتقولى ايه يا زينب
زينب / ايه يا طنط انا عاوزه اطمن على ابنى الله عشان اعمل حسابى من دلوقت لو مبتعرفش تطبخ ابقى ابعتله اكله فوق
عماد / ايوه يا ماما بس عبير ضيفه
زينب / ضيفه ايه دى صاحبه بيت و كلها شهرين و هتبقى بنتى الله و بعدين انتوا محموقين لها ليه لو هى مش عاوزه تقول لا انا ضيفه و انتوا اخدمونى و انا هقعد احط رجل على رجل و احنا مش هنكسر كلامها و هنشيلها هى بقى تختار تبقى ضيفه و لا صاحبه بيت
عماد يبص لعبير
عبير / لا صاحبه بيت يا ماما عن اذنكوا ثوانى
عبير تقوم تدخل اول اوضه و عماد وراها و الشنط عالارض
عماد / انا هساعدك دى اوضه رحمه و تيته على فكره
عبير ساكته و تفتح الشباك و الشيش و تشيل الملايه عماد يفتح الدولاب و يطلع ملايه تانيه و يفردها و يساعد عبير
عماد / على فكره انتى اسرع واحده تفرد ملايه ماما هتتفاجئ من سرعتك
عبير تبتسم بسخريه و تمسحها فورا و تدخل الاوضه اللى بعدها و نفس الشئ فى صمت
بره رحيم يدخل و محمود شايلين اكياس بالهبل
محمود / جبنا كل حاجه فى الورقه لحمه و فراخ و خضار و فاكهه و كل الحاجات اللى طلبتوها حتى البهارات و المناديل
رحمه و حياه و هاله ينزلوا من فوق و عبير و عماد يطلعوا مالاوض
زينب / على فكره عبير عزمانا النهرده على الغدى دخلولها بقى الاكياس دى كلها المطبخ اما نشوف شطارتها
رحمه / بجد طب انا ممكن اساعد طيب فى اى حاجه
زينب / لا انتى عاوزه تهنكرى جمبها و فى الاخر يقولوا انتى اللى عامله ابقى اعزمينا يوم لوحدك
حياه / انتى عوزاها تعمل اكل لينا كلنا لوحدها
زينب / انا واثقه فى قدرات مرات ابنى و لا ايه يا هاله
هاله / طب دا عبير تشيل عزايم لوحدها وريهم يا عبير علام امك
عماد يشيل الاكياس يدخلها المطبخ
عبير / انا كنت عارفه ان ده اللى هيحصل عبير هتتحول للخدامه بتاعه عيلتك
عماد / اولا سيد القوم خادمهم ثانيا انتى فرد مالعيله مش الخدامه بتاعتهم يعنى هى طنط حياه و رحمه لما طلعوا يروقوا الاوض فوق كانوا خدامين لا و كل واحد فينا بيعمل حاجه يعنى رحيم و عموا نزلوا جابوا الطلبات و كدا كل واحد بيساعد فى حاجه
عبير / و الله
عماد / انا يا ستى هساعدك على فكره انا شيف ممتاز
عبير / لا متتعبش نفسك انا مش محتاجه مساعده من حد
عماد / طب هساعدك فى غسيل المواعين ايه رايك
عبير / ممكن تطلع مالمطبخ
عماد / حاضر حاضر بالراحه
عماد يطلع و شويه و رحمه تدخل
رحمه / مش محتاجه مساعده
عبير / لا شكرا
رحمه / متاكده
عبير / اكيد يعنى متاكده
رحمه / طب انا و رحيم خارجين نشوف السينمات فيها ايه عشان نخرج بالليل مش عاوزه حاجه من بره
عبير / و مدام انتى كدا كدا خارجه جايه تعرضى مساعدتك على اساس ايه بقى ان شاء الله و لا تكونى فاكره انك بكده يعنى يمكن هتفرسينى او هتحرقى دمى شوفتينى يا عبير انتى بتطبخى و انا بتفسح
رحمه / لا على فكره لو طلبتى مساعده انا كنت هلغى الخروجه دى و هساعدك و بعدين اكيد مش بحاول اغيظك انا بعتبرك اختى على فكره
عبير / طب على العموم مفيش مشكله سيبينى بقى اركز
رحمه / اوك بالتوفيق سلام
رحمه تمشى
عبير / ياميله بختك يا عبير منك لله يا سلمى عليكى و على شورتك المهببه
..........
بعد ساعتين
زينب تدخل لعبير المطبخ و هى بتغسل المواعين
زينب / كل ده انا قلقت عليكى قولت تكونى محتاسه و مكسوفه و لا حاجه
عبير/ لا متخافيش الحوسه دى مش للى زيى انا الحمد لله شاطره اوى فى المطبخ
زينب / دا طبعا شئ يسعدنى بس مالك بليتى نفسك كدا كانك مرات البواب و كنتى بتمسحى السلم بجد شكلك صعب اوى معرفش لو عماد شافك كدا رايه هيكون ايه
عبير / معلش اصلى كنت بغسل المواعين مطرح الاكل
زينب / خلصتى كل حاجه
عبير / اه جاهز عالغرف
زينب / طب خلاص اطلعى غيرى هدومك على مرحيم و رحمه يرجعوا يلا مستنيه ايه اتحركى قبل محد يشوفك كدا
عبير / حاضر عن اذنك
عبير تطلع مالمطبخ و زينب تعرى الاكل و تدوقه يعجبها تفتح علبه الملح و تبوظلها الاكل و تقفل الحلل تانى و تطلع مالمطبخ تروح تقعد جنب هاله
هاله / ايه خلصت
زينب / اه دى استاذه طلعت تغير هدومها على مرحيم و رحمه يجوا متكلميهم يا حياه تشوفى هما فين
حياه / فى الطريق لسه قافله معاهم
عفاف / والله كويس اصلى وحوحت خالص
زينب / تحبى اغرفلك يا طنط
عفاف / انتى عارفه يا زينب انى مبكلش غير فى اللمه عشان يفتحوا نفسى
زينب / براحتك هانت عالعموم
عبير تنزل و تيجى تروح المطبخ هاله تناديها
زينب / تعالى يا حبيبتى رايحه فين
عبير / كنت هبص عالاكل فى المطبخ
زينب / تبصى على ايه مانتى طفيتى من بدرى انتى نسيتى و لا ايه
عبير / ههههههههههه اه شكلى كدا
هاله / لا عبير موسوسه فى الموضوع ده دى ممكن تدخل المطبخ تلت اربع مرات تتاكد انها قفلت عيون البوتجاز
رحمه و رحيم يدخلوا
زينب / اهلا برحله الاستكشاف عرفتوا التفاصيل
رحيم يروح يقعد / طبعا عرفنا الافلام اللى فى كل سينما عشان ننزل عالفيلم اللى يعجبنا علاطول
زينب / معلش يا رحمه كوبايه ميه من جوه لحسن ريقى ناشف
رحمه / حاضر ثوانى
رحمه تدخل المطبخ تجيب كوبايه الميه و هى خارجه تلاقى عبير داخله
رحمه / ايه الاخبار
عبير / جايه اغرف عشان نتغدى
رحمه / انا هودى كوبايه الميه و اجى اساعدك حالا
عبير / اوك براحتك
عبير تغرف الاكل و هى بتغرف تدوقه تلاقيه حادق مش تطلع و عنيها بتطق شرار تشد رحمه من ايدها
عبير / انتى خلاص وصلتى للحقاره دى ازاى تعملى كدا
رحيم / هو فى ايه يا عبير متهدى شويه
عبير / انا مكلمتكش انت انا بكلم الست هانم ردى عليا ليه عملتى كدا ليه استفدتى ايه يعنى
رحمه / عملت ايه بس
عبير / انتى هتستهبلى
زينب / فى ايه يا عبير انتى ازاى تكلمى رحمه بالشكل ده انتى نسيتى نفسك و لا ايه
عبير / الهانم دخلت قال ايه تجيب مايه و بوظت الملح فى الاكل
زينب / رحمه عمرها مهتعمل كدا
عفاف تبص لزينب و ترفع حاجبها
زينب / رحمه بنت متربيه متعملش الحركات دى تلاقيكى بتلزقى فشلك فيها
عبير / والله ؟؟؟
رحمه / والله مفتحت الحلل حتى و لا اعرف انتى عامله فيهم ايه ... لا الحقيقه عرفت مالريحه بس والله مبصيتش فى الحلل
عبير / بطلى كدب بقى انتى الوحيده اللى ممكن تعملى حركه زى دى
رحيم / رحمه اخر واحده تعمل حاجه زى دى
حياه / رحمه كانت طول الوقت بره معقوله هتدخل المطبخ ثوانى هتبوظ الاكل و بعدين هى مكنتش عامله حسابها على دخول المطبخ زينب هى اللى طلبت منها تدخل
عبير / امال مين اللى بوظ الاكل حضرتك ؟؟؟
...............................
•تابع الفصل التالي "رواية مفيش رحمه" اضغط على اسم الرواية