رواية عشق زين الفصل العاشر 10 - بقلم نور رمضان
زين بسخرية:اقعد انت محسسنى انى متجوز عليك مالك مصدوم ليه ؟!.
مراد بتعجب: المفروض ان متصدمش ولا ازعل من صاحب عمرى علشان اتجوز من ورايا ، متعرفش تستنى لما اخلص الصفقه وانزل وتتجوز
نهض زين من مقعده وتحرك نحو المقعد المقابل لصديقه
زين: علشان انا متجوزتش بمزاجى
مراد بسخرية و عصبيه: اه يعينى اتجوزت غصب ، ومين ده اللي قادر يغصب زين الجارحي على الجواز!…
زين:بلاش طريقتك دى احسن ، انا هاحكيلك على كل حاجه
استغرق دقائق فى إجاز قصه زواجه مقتضبه بسيطه محتفظا بجزءيه زواج على الورق لنفسه
زين: بس هى دى كل الحكايه
مراد بعتاب:بردوا ، كنت اتصل عرفنى
زين متأففا:ما خلاص فى ايه مبطلتش عتاب فيا
مراد بمكر:بس عرفها انا مين علشان متتخضش بعد كده وونا بكلمها
زين:ونت كلمتها فين
مراد بمكر:ف الاسانسير كنت بتعرف عليها
زين ببرود:عادى ما نت اخوها كلمها عادى
مراد بتعجب:ياسلام!…
اقترب زين منه
زين بهمس: مستغرب ليه ، فاكرنى هاقوم اتخانق معاك علشان اطفلت وكلمتها ، بلعكس انا هاعديها بمزاجى بس المره الجايه هتشوف العمرك ما شوفته
مراد بسخرية: ياه خوفت
اعتدل زين مبتسماً على مزاحه وذهب صوب مكتبه وهو يشير لمراد
زين: وقتك خلص ، قوم شوف شغلك يالا ، علشان ورايا حاجات كتير اعملها
مراد بتهكم: اه ونت هتفضالى بعد كده ، الله يكون ف عونك هنا وف البيت ، بتتعب جداً
زين بتحذير:مش هستحمل كتير طوله لسانك
وقف مراد على اعتاب الباب
مراد بجديه:اوك، بس كلامنا لسه مخلصش ، علشان انا مش مقتنع لغايه دلوقتي بموافقتك السريعه دى ، مهما كانت افضاله عليك واللى انا طبعاً معرفهاش
زين: طيب ونت بتكلم ليه ونت متعرفش
مراد: والله من واجب الصداقه اللي بينا ان انا امنعك من اي حاجه فيها خطر عليك!..
زين بتعجب: ونا جوازى منها خطر فى اي
مراد بغموض: نا معرفش اي هو اللي عمله ليك ونت شايل فضله لغايه دلوقتي ، علشان يستغله بعد العمر ده كله ف الحكايه دى
زين: هتعرف ف الوقت المناسب ، ونا مش غبى علشان مقدرش اقرأ اللى قدامى كويس ، وعم حسن عمره ما يستغلنى علشان حاجه ، انت بس متعرفهوش كويس ، فخايف
مراد بلامبلاه: براحتك ، انا اللى عليا النصيحه ، المفروض جدعنتك متوصلش لنقطه زى دى
اومأ زين متفهما والتزم الصمت ، مفكراً ف جميع الاتجاهات ، بينما خرج مراد وترك صديقه يتخبط بين جنبات عقله ، رغم ثقته بلعم حسن
✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨
فى الشرقيه وتحديداً بمنزل عاصم
ولج إلى غرفه ابنه يوسف وايقظه صاءحا
عاصم: قوم يابيه ، سايبنى اولع ونت حضرتك نايم هتا ولا ف دماغك حاجه
يوسف بنوم: فى ايه على الصبح
عاصم بغيظ: صبح اي ، احنا بقينا العصر ، قوم كلمنى عملت اي ف موضوع حسن الزفت
يوسف:براقبه ومفيش اي جديد ، عادى عايش كعاته ، ونا اصلا مش عارف نت شاكك فيه ليه ؟!…
عاصم بغيظ: علشان هو الوحيد اللى ليليان تقدر تروحله
يوسف:الا قولى هو الراجل ده بيصرف مين ؟!..
عاصم:
- يتبع الفصل التالي اضغط على (رواية عشق زين) اسم الرواية