رواية احببت صقر جارح الفصل الثامن و الثلاثون 38 - بقلم بطوط رابح
وف احد شوارع القاهره
ماشيه تايها ومش عارفه تروح فين وفجا افتكرت بيت صاحب جوزها فضلت تسال لغيط لما وصلت بتخبط الباب ب امل كبير
فتح الباب صلاح: ايوه مين
صباح بفرحه: الحمدالله انه انت معزلتش انا صباح مرات عاشور صحبك واخوك
صلاح بترحيب: اهلا اهلا افضلى ياام اسلام اخبارك اى واخبار عاشور اى وهو فين مجاش معاكى لى
صباح بحزن: عاشور تعيش انت عملنا حادثة واحنا جاين القاهره وانا من ساعتها تايها مش عارفه اروح فين ولا اجى منين وحتى مكنش معايا فلوس ارجع الصعيد واتمرمط والله ياخويا بجالى كتيررر مرميه اكده ف الشوارع كان معايا جرشين فضلت ف بنسيون ولما الفلوس خلصت تطردونى يدوبك افتكرت بصدفه وحمدت ربنا ان انت لسه ساكن اهنى
صلاح بحزن: لا حول ولا قوه الا بالله ان لله وان اليه راجعون طيب وعيالك معرفوش
صباح: معيش محمول ولا فلوس ارجع وجولهم وهما اكيد جلبين عليا الدنيا استاذنك بس تساعدنى
صلاح: يااخبر يام اسلام ده عاشور وشمس الله يرحمهم جميلهم فوق راسي ثوانى بس هنادى ام يوسف دخل وبعد ثوانى خرج هو ومراته بوجها البشوش
ام يوسف ببسمه: اهلا وسهلا نورتى بيتك
صباح بحرج: معلش ياعنى ان جيت وجت زى ده بس انا مش عارفه اروح فين ولا اجى منين
ام يوسف: لا لا نورتى ده بيتك طبعا ده صلاح بيشكر فيكم اوى وبيقول عليكم بيت الكرم
صباح ببسمه: ربنا يحفظهولك ده هو الى امير والله
ام يوسف: طيب تعالى خدى دوش كده وارتاحى عقبال محضر العشاء
صباح بحرج: لاعا عشاء اى ربنا يكرمك مش عوزه اتجل عليكم انا بس محتاجه ابيت حداكم النهارده وتساعدونى ارجع البلد وانا اول مرجع هبعتلكم والله
صلاح بزعل: اى الى بتقولى ده بس يام اسلام عيب ده احنا اهل اسمعى بس كلام ام يوسف وبكره ان شاءلله يوسف هيوصلك لغيط البلد
صباح: لا والله مش عوزه اتعبكم
ام يوسف ببسمه: لا مافيش تعب ولا حاجه
دخل يوسف عليهم
يوسف: السلام عليكم
الجميع وعليكم السلام
صباح: مشاء الله ده والدكم
ام يوسف ببسمه وبطبط ع ضهر ابنها: اها ده حبيب امه ده يوسف الكبير بتاعى مشاء الله على دكتور قد الدنيا وعلفكره اتنقل ف مستشفى عام عندكم ف الصعيد
يوسف باس اديها ومد ايدو سلم على صباح وقال: هو حضرتك من الصعيد
صباح: ايوه
يوسف: احسن ناس انا صممت انا وزميلى نروح هناك لان بجد ف اهمال غير طبيعى من الدكاتره
صباح: اها والله يوالدى كتيررر بيموته هناك ولا حد بيدره بيهم اهو ربنا يبارك فيك انت والى زيك
يوسف: تسلميلى عن اذنكم انا داخل اجهز الحاجه
صلاح: شوفتى ياست ربنا بيحبك ازاى اهو انتى نفس طريقه ولا تعب ولا حاجه
صباح بحرج: مش عوزه اتعب الداكتور معايا
يوسف ببسمه: لا حضرتك ولا تعب ولا حاجه كده كده طريقى
صباح: ربنا يستر طريجك
ام يوسف خدتها ودخلت بيها ويوسف بدا ف تجهيز حجاته
وف صباح يوم جديد
بطه قلقت من نومها لقت مالك قاعد ع الكرسي بالفوطه فقط
بطه صوتت وحطت اديها ع عنيها وقالت بعصبيه: اى الارف الى انت عمله ده
مالك ببرود: اى مش قادره تشوفى المنظر ده انا حتى حلالك ولا الغريب هو الى حلو
قامت بطه بعصبيه: اى الى بتجوله ده انت جليل الادب
مالك قام وقف قصاده بصدره العريض كانت جمبه قليله الحجم بصلها بقرف: كلمه كمان وهندمك ع اليوم الى اتولدتى فى جهزى حجاتك والبنات جيالك هنسافر
بطه بعصبيه: هنسافر فين لا مش هسافر انا وبعدين نسافر لى اصلا
مالك ببرود: اولا مخدتش رايك انا بامرك ومن هنا ورايح تسمعى الكلام وانتى ساكته ثانيا هنسافر الصعيد عيسي صاحب بدر وبدر كلمونى عشان فرحه ووثالثا وده اننا نتعامل قدامهم زوجين طبعين بيموته ف بعض وازاى اجوزنا تسكتى وانا هرد فاهمه
بطه بتخبط ف الارض: لا مش فاهمه وهجولهم انك خطفنى ومضتنى ع ورق ومجوزنى غصبن عنى وهجول كل حاجه
مالك ببرود غمز ليها: ابقى قولى كده وشوفى اى الى هيحصل ياشبر ونص ومشي وسبها
حدفته بالمخده وفضلت تنطط وهو ولا هنا بدات تجهز ف حجاتها وتلم هدومها
مالك واقف ف الصاله بيتكلم ف الهاتف: هاا يامعتز فكرت ولا
معتز: انا معرفش مين هو
مالك بتريقه: متعرفش مين هو ازاى لموخذه
معتز: انا فعلا معرفش مين هو انا كنت بتعامل مع المساعد بتاعه وهو كان مش ظاهر ف الصوره خالص هو عرض عليا مبلغ كبير وانا كنت محتاجه عشان كده قبلت
مالك بضحك: وانا هصدق مثلا
معتز بحزن: هى دى فعلا الحقيقه شوف اى الى عاوز تعمله وانا معاك
مالك بجديه: معتز قدامك اسبوع ودى اخر مهله لتعترف مين هو او اقسم بالله لحبسك
معتز: لو سبتينى شهور كلامى هو هو
مالك بتريقه: يااا لدرجادى خايف
معتز: انا مش قد العب معاكه
مالك: قدامك اسبوع ومتحولش تفكر تهرب عينى عليك ف كل مكان وقفل السكه
ورن ع ياسين
ياسين: اذيك يمالك عامل اى
مالك: الحمدلله بقولك انا مسافر خلى بالك انت من الدنيا ولو ف اى جديد كلمنى وانا هتابع معاك اول باول
ياسين: طيب والوافد الى جاى
مالك: لا متقلقش باذن الله هاجى قبل معادهم انا هنا ف مصر انا مسافر الصعيد المهم انت بس تخلى بالك وعينك ع كل حاجه انت عارف انا بثق فيك
ياسين ببسمه: عارف متقلقش تروح وترجع بسلامه طيب والناس الى مقدمه ع وظايف
مالك: اقعد معاهم انت
ياسين: تمام
قفل مالك معا وحب يرخم عليها مره اخره
دخل الاوضه ملقهاش وبعدها سمع المايه ف الحمام شغاله قرب ووقف شوويه بعدها فتح الباب بسرعه
بطه صووتت وقعدت بسرعه ف البانيوو وضمت جسمها وقالت بعصبيه: اطلع بررره يااااحيوووووووان
مالك بنظرات غريبه واقف
بطه بخوف ودموع: عشان خاطري اخرج
هنا مالك استوعب هو بيعمل اى خرج بسرعه وقفل الباب وبدا ينهج ويهدى نفسه: اوووف اهدا اهداااا ماافيش اى حاجه حصلت دى حتت عيله ياعنى فى اى اهداا خااالص عاادى يعنى شوفت المنظرر ده برره كتيرر مين دى اصلا اهداا يمالك خرج راح شقته خد دوش وبدا يستجمع قوته ودخلها مره اخره
بطه قعده بتعيط ع السرير
مالك: احم علفكره مكنش قصدي
بطه بخوف منه ضمت رجليها مالك استغرب رد فعلها
مالك: فى اى قولتلك مكنش قصدى انا كنت بدور عليكى عادى انتى خايفه كده لى اكيد مش هقرب منك مثلا قوومى يلا تعالى حضرى البس الى هاخده
بطه وهى بتمسح دموعها: مش هحضر حاجه اى ايدك مجطوعه
مالك ببرود: الست المحترمه متقولش لى جوزها كده يلا يشاطره قومى
بطه: جولتلك لا
مالك: قومى عشان مزعلكيش
بطه: لااا
مالك بزعيق: قولت قوومى
بطه قامت بخوووف وخرجت بره الاوضه فتح مالك الباب ودخله الديرسينج روم وقفت بنبهار تمسك ف البس والحاجه: الله كل دى حجات
مالك ببسمه ع حركتهاا الطفوليه: لما نرجع هعملك واحده زيها
بطه بتوهان: بجد
مالك: ايوه بجد
بطه ببسمه لفت لى وبتنطط: شكراا جوووى الطرحه ازحلقت وبان شعرها المبلول ونزل ع وشها
مالك قرب وهو بااصص ف عنيها شال شعرها من ع عنيها وطت بسرعه تجيب الطرحه مناعها
مالك بصوت حنون: ملهاش لازمه
بطه بتوهان من نظراته: هاا
مالك قررب منها اكتر وحط ايدو ع وشها بحنان وقرب عشان يبوسها حولت تبعد مالك اتعصب من رد فعلها افتكر انها بترفضه مالك رفعها من ع الارض عشان توصل لى مستواه وفضل ماسكها جامد وقرب من الحيطه وبدا يقرب من شفايفها وهى بتحاول تزقه وتنزل طبع شفايفه ع شفايفها بالغصب بدات دموعها تنزل بغزاره وبتحاول تزوقه وبدات انفاسها تضيع من قسوته سبها ونزلها لما حس بنبضات قلبها زقته اتعصب من رد فعلها
بطه بصوت عالى: انت مش راجل
ضربها ب الاقلم وقعت ع الارض رجع لورا بسرعه
بطه بصتله بصدمه وبدات تعيط من غير صوت مالك خرج من الغرفه
بدا يغسل وشه وقعد ع الكنبه بخنقه
بطه خرجت بجمود: انا حضرت البس هما جين ميتا انا عوزه اكلمهم
مالك بذهول ساكت
بطه: اى مسمعتش هات تلفونى اكلم البنات
الباب خبط قام مالك فتح وخد الاكل وحطه
مالك بصوت واطى: انا جبتلك اكل
بطه بدات تفتح: اى ده انا بحب الكريب مش البيتزا
مالك بذهول من طرقتها: الكريب ف الشنطه التانيه
بطه فتحت الشنطة وبدات تطلعها وتاكول ف صمت تحت استغراب مالك
بطه: هتفضل مبحلج فيا اكده اجعد اطفح
مالك قعد بقله حيله منها وبدا ياكول الباب خبط بطه جت تقوم مالك مسك اديها: كملى اكلك وياريت متبقيش تفتحى الباب وراح فتح وبطه بصه ب قرف مالك: اتفضله فين محمد
منار ببسمه: واجف تحت هو وذياد اصل محمد حلف يجى معانا يجعد يومين
دخلت منار وحضنت بطه ونجلاء وراها
بطه: اجعده يلا ناكول
منار: لا الف هنا يلا بجا عشان ننزل
مالك: اقعده كوله وانزله
بطه: خلاص ناخد الاكل معانا ف الطريج يلا
خدو الشنط ونزله كلهم والبنات ركبه مع بطه ومالك
وف الطريق
مالك: احم بقولكم
البنات بتركيز: جول
مالك بحرج مش عارف يتكلم: بوصه دلوقتي محدش هيحكى اى حاجه الى هيتقال ان حصل مشاكل بينكم وبطه سابت السكن وسكنت معايا ف العماره احم ويعنى انا وهى اتشدينا لبعض ولما الكل لاحظ قررت اجوزها وهى وفقت عشان نمنع كلام اى حد
منار: وتفتكر هيصدجه
نجلاء: صووح تفتكره هيصدجه
مالك: مفيش حل تانى
بطه بدموع: منجول الحجيجه انك غصبتنى
مالك بعصبيه: نقول ان نقذتك من شقت اكرم والله واعلم اى كان بيحصل اقول ان طلعت لقيتگ سكرانه وفكه هدومك ورايحه بمزاجك وانا واقف ملطوع بره
بطه بدموع: لاعا مش ده الى حوصل
مالك ببرود: اومال اى يفنانه احكى
منار بعصبيه: واها انت بتتحدد معاها اكده لى
نجلاء: اهدى يا منار وانت يامالك احنا لغيط ديلوج منعرفش الحجيجه لى ظالمه
مالك بضحك: ظالمه اى يبنتى الكلام ده نقوله لى حد تانى بس انتو طلعتو وشوفتها والكل اتفرج ع المنظر
بطه بعياط وصوت عالى: لاعا انا وللله معرف انا روحت كيف انا كنت فاكره اخر حاجه كنت ف الجامعه وهما دخلو المحاضره وسبونى وبس اكده
مالك ببرود: وطى صوتك وبعدين اى روحتى طايره بطلى حورات وتمثيل
بطه خبطته ف دراعه وبدات تعيط بصوت عالى: انا مبحورش ولا بمثل وحيات ربونا معرف رحت بيته كيف
مالك بصله بنظره ارعبتها وقال بصوت كفاحيح الافاعى: اول واخر مره تعملى الحركه دى وياريت مسمعش صوتك تانى
مناار لسه هتتكلم نجلاء سكتتها وفضله طول الطريق ساكتين وكل واحد سارح ف عالمه
ف الصعيد
اتجمع الكل ع السفره
دينا متابعه بدر الى ف عالم تانى سابت المعلقه بعصبيه الكل ركز معاها
نعمه: واها فى اى يبنتى مالك
دينا بعصبيه: انتى مش شايفه هو ف عالم تانى ازاى ومشغول ومش معايا اصلا
بدر لاحظ: فى اى
دينا بتريقه: لا كتر خيرك والله انك بتسال
زينات: صله ع النبى يجماعه
بدر: انا مش فاهم حاجه
نعمه: مش شايف انك متغير شويه يوالدى
بدر: متغير كيف ياما منا زى الفل اهو
اسلام بتدخل: كان ف مشكله ف الشغل اكده وبنحاول نلم الدنيا
دينا: لا مش مقتنعه صراحه
بدر بعصبيه: يووو براحتك بجا انا بعد اكده مش هاجى اتغدا كل شويه حكايه جديده حاجه تخنج
نعمه: واها من متا اى حاجه بتعصبك اكده اجعد مكانك وانتى يادينا لما تاجى تتحددى اكلمى بصوت واطى وربنا خلج اوضه تتحددو فيها مش جصادنه اكده
زينات: خلاص بجا يجماعه صلي على النبي بدر معندوش اغله منك يادينا اسلام بردو اكده مشغول وميتكلمش معايا واصل
الجميع: عليه افضل الصلاة والسلام
دينا الدموع اجمعت ف عنيه وفضلت تقلب الطبق وسكتت
خالد وساندى جم من بره
خالد: اى الجو الساكت ده فى اى
ساندي: واها هما لسه موصلوش
نعمه: يلا تعاله اتغدو
خالد: فى اى مالك يادودى
دينا بترسم البسمه: مفيش حاجه ياحبيبي
بدر لوى فمه: حبك بورص كفاياكم دلع ماسخ
خالد: بس يابابا انت مزعلها ولا اى
بدر ببسمه وهو بيمسك اديها ويبوسها: مجدرش سوء فهم والله
بطه دخلت وبصوت عالى بتجرى ع ساندى الوقفه: وحشتووووووووونى وحشتووووونى
ساندى بضحك: اهلا اهلا بست الحبايب
بطه راحت لى نعمه وحضنتها بحب
نعمه ببسمه: حبيبت جلب امك اتوحشتك جووى طمنيني عليكى فين منار
بطه: وجفه مع نجلاء ودخله
مالك ومحمد بدا يسلم عليهم وانضمت منار وبدات تسلم ع الكل بحب وراحت لى بدر بحرج
منار وبصه ف الارض: احم انا اسفه ياخوى
بدر ضمها وابتسم: انتى اختى الصغيره ياعبيطه مجدرش ازعل ممنك
محمد مركز مع الموقف بصمت بعد ما الكل مسك فى يقعد
منار والدموع اجتمعت فى عنيها: حجك عليا والله اما الى عملت كل ده
بدر: خلاص بجا متفتحيش ف حاجه انا مش زعلان
منار وهى بتمسح دموعها وراحت لى دينا بحرج وبتحاول تكلم دينا حضنتها وقالت ببسمه: متقوليش حاجه ولا تببررى حاجه انا مش زعلانه بجد
انضمه للسفرا وبدا يضحكه ويهزره واستغربه هدوء بطه
مالك خد نفس: احم انا وبطه اجوزنا
الكل بصله بنتباه وبدر قام بعصبيه
بدر بعصبيه: واها كيف اجوزته ميتا واى معندهاش اهل اجوزتها منك لى نفسك اى مبتحترمش حد فينا
اسلام بستغراب: يعنى اى اجوزتها ومجولتش لى اخواتها مش ملين عينك
خالد بيحاول يلم الدنيا: يجماعه صلى ع النبي سبوه يتكلم
محمد: انا شايف انكم فهمين غلط اسمعه
نعمه وهى فرحانه: واها متهدو خله الراجل يحكى هو اجوزها ف السر
مالك: يجماعه الموضوع مش محتاج كل ده بجد
دينا: طيب يبنى مقولتش لى
مالك: الحكايه وما فيها بطه ومنار عمله مشكله سوا وبطه سابت السكن ورنت عليا وكانت بتعيط جبتها ف العماره الى ساكن فيها وغير كده وكده انتو عرفين انها نزلت معايا شغل ف الكل بدا يتكلم ويضيقها
بدر: فتجوم متجوزها عشان محدش يضيجها ع اساس انت من النوع الى بيخاف من كلام الخلج
مالك ببرود: لالا فكك من كلام االناس وبتاع انتو عرفين كلكم ان بحب بطه واكيد باين ده للكل
اسلام: واها بتحبها تتجوزها من ورانا
مالك: طيب مالاستاذ بدر خطف دينا وبعد فتره قال اجوزها وانت استخبيت زى الفار وبعدها جيت طالع بواحده وقولت اجوزتهت جت عليا يعنى وبعدين هى مش عيله صغيره وانا جيت مخصوص النهارده عشان اعرفكم
اسلام كان هيرد بدر سكته ورد هو
بدر بتريقه: لا لا كتر خيرك اى كنت ناوى متعرفناش كمان
نعمه: صلى على النبى اكده اى وجفته جصاد بعد اكده لى كل واحد يجعد مكانه اى ملكوش كبير هتاكله ف بعض جدامى
مالك: محدش يقدر بس طبعا انتى شايفه هما طلعه ازاى
بدر بعصبيه: اومال نخدك بالحضن ان اجوزت اختنا من ورانا
بطه بدموع متابعه الموقف بصمت
نعمه: خلااص بجا جولت اجعده وبصراحه يمالك انت وبطه غلطانين بس برضو يابدر انت واسلام هو اتجوزها ع سنه الله ورسوله ومالك راجل وجد المسؤليه وانا متاكده ان هو ده احسن حاجهه عملوها هو اها غلطه انهم مصبروش لما ينزله بس خلاص الى حوصل حوصل مش هنفضل ناكول ف بعض بركولهم اكده اقسم بالله انتو عيله نكد وتجيب الفجر زغرطى يبت يازينات انتى ومنار
بدا البنات تزغرط بضحك ويحضنه بطه ويبوسها
نعمه: ها يرجاله مشفتش يعنى وانتو بتباركه لى اخوكم
خالد قام حضن مالك وبصوت واطى: يااابن الكلب كل ده تعمله من ورايا استنا بس هوريك
مالك ببسمه: الله يبارك فيك ياحبيبي
اسلام وبدر ببرود: مبروك
بطه فضلت بصه لى بدر بدموع
بدر حاسس ان ف حاجه غلط ف نظرتها
بدر قام وقف: تعالى يابطه نخرج نتمشا بره شويه
مالك بستغراب: لى ف حاجه
بدر بحاجب مضموم: واها هتمنعنى اتحدد مع اختى عاد
خالد غمز لى مالك يمشى الدنيا
خالد بضحك: يعم العريس غيران مش اكتر خد راحتك يسيدى
بطه وهى خارجه ورا بدر مالك بصلها بتركيز نزلت وشها وخرجت ورا بدر
بدر: فيكى اى
بطه: سلامتك يخوى انا كويسه
بدر: ع اساس انا معرفكيش ده انتى متربيه ف بيتنا مع اخواتى وكنت زى مبجبلهم بجبلك والعبك زيك زى منار وعارف ميتا بتكونى مبسوطه وميتا فرحانه فجولى فيكى اى
بطه ببسمه: ربنا يباركلى فيك يخوى انا بس مكنتش عارفه اوجهكم ب انى عين وكنت نفسي انت الى تكون وكيلى وكنت خايفه تفضل مخصمنى وميبجاش ليا سند
بدر: واها انتى اجنيتى لى ف اخ بيسيب اخته انا بس زعلان من الطريجه الى اجوزتى بيها انا كنت عاوز اعملك احسن فرح
بطه بعياط: وانا كمان كان نفسي ف فرح جوووى
بدر: واها واها متبكيش بتبكى اكده لى وبعدين مش خلاص اجوزتى حبيبك طظ ف الف فرح اهم حاجه تكونى مع الشخص الصح وصراحه مالك راجل وجدع ده مكنش يعرفك وحماكى بدل المره كذه مره ووجف معاكى ولا انتى مش بتحبى
بطه بصتله ومردتش
بدر بستغراب: انتى مغصوبه احكيلى متخافيش ف حاجه حوصلت
بطه بصطناع: واها لاعا بس هجولك اى بحبه لاعا هتكسف
بدر بضحك: لا حوش ع اساس انتى بتتكسفى جووى
بطه: عوزه فرح
بدر ببسمه وطبطب عليها من عيونى احسن فرح هو احنا عندنا كام بطوط تعالى ندخل
دخله وبدر وجه كلامه لى مالك: مش مشيت رايك وجوزتها بسرعه من غير دبله ولا فستان مش هتاخدها ولا هتبقا مراتك غير لما تعملها فرح كبير
دينا قامت وهى ماشيه ببطى من بطنها الى كبرت: اى ده ده ده
بدر بستغراب: اى
دينا بزعل: اومال انا معملتيش لى فستان ودبله
بدر وهو بيضحك والكل صحك خدها تحت ايدو: بقا انا يامفتريه مجبتلكيش دبله بجا كل الدهب ده وتجولى دبله وبعدين منا عملتلك فرح ولا نسيتى
دينا: لا بس كنت لبسه وحش عوزه فستان عروسه
بطه: اى يابت يحشريه انتى خلي اخويا يجيلى حجى ويجول الكلمتين
دينا بصدمه: انا حشريه يشبر ونص
مالك بضحك: دينا بعد اذنك انا بس الى اقولها شبر ونص
بطه بعصبيه: منك لله يانخله شايف يخوى مرتك بدارى ع اخوها عشان متجولش طلبتنا
مالك: اتنيلى طلبات اى
زينات بزعل: وانا كمان
الكل ركز معاها
ساندى: وانتى كمان اى
زينات: ملبستش فستان ولا عملت فرح
الكل ضحك عليها
ساندى حضنت دراع خالد: شله يحفظك ليا يمدلعنى
خالد: بس ونبي اسكتى مش ناقصين عين
ساندى وهى بتخمس: صووح ياخويا عندك حج النهارده الخميس خمسه خمسه
بدرر: بسسس الكل يسكت اكده ثوانى
محمد بضحك: اى ده هو الكل افتكر ان عاوز فستان فرح فجاه بجولكم اى يجماعه احمم
اسلام: خير يامحمد انت كمان عاوز فستان
الكل ضحك على
محمد: لاعا عاوز بدله وفستان برضو
بدر غمزله: هتلبس الاتنين
محمد بحرج: لاعا بس
بدر وجه كلامه لى اسلام: انا بجيت اخاف من كلمه بس دى
اسلام بقلق: طيب والله ومين سمعك وانا كمان
محمد: احم لا يجماعه غير بس اصل انا ومنار وا
اسلام بتركيز: وحيات امك لو جولت انت وهى كمان اجوزته لطخك انت وهى بنار
الكل ضحك على طريقه اسلام
محمد بتمثيل الخوف: لالا صلى ع النبي انا لسه عاوز احم جصدى يجماعه بالمره جوولت اطلب الجرب منكم واطلب ايد الانسه منار
نعمه بدات تضحك جامد والكل استغرب وبصلها
نعمه: هو جت عليك يوالدى الف الف مبروك ارجعه زغرطه يبنات مشاءالله الكل اتجوز جت عليها
بدر: استنى بس ياحجه لما نشوف راى منار
منار بصت للارض بحرج
بطه: بضحك السكوت علامه الرضا ها نزغرط
بدر لى اسلام: انا شايف نجول مبروك محمد مننا وعلينا برضو
محمد نط حضن بدر وبعدها اسلام
بدر: بجولكم اى خلصه الامتحانات وبعد اكده تجوزه علطول وف فرح منار كله يلبس فساتين اى رايكم
بطه: طيب وفرحى انا
بدر: بعد يومين هيكون احسن فرح ولا ف اعتراض يمالك
مالك ببسمه لما شافها بتنطط وفرحانه: لا ولا اى اعتراض
بظا الكل يزغرط مره اخره والبنات مبسوطين والكل ف احسن حال الباب خبط
نعمه: مين يام رفاعى
صباح دخلت عليهم ومعاها شب
صباح بتمثيل: عيالى وحشتووونى ووقعت اغما عليها اسلام ومنار وساندى راحه ليها بعياط شلوها وحطوها ع الكنبه
يوسف: عن اذنكم يجماهه ابعده شويه خليها تاخد نفسها وطلع شنطه وبدا يقيس الضغط لقا كل حاجه مظبوطه رش ميه عليها
صباح بشهقه عملت نفسها فاقت وفتحت دراعها لى عيالها وبتعيط: وحشتونى جووى يحبايبي
ساندى ومنار: وحشتينا جووى ياما اومال فين ابووى
صباح بدموع: الله يرحمه عملنا حادثة
منار صوتت وساندى وقفت مذهوله ابوها مكنش كويس بس معاها هى واخوتها كان احسن اب ف الدنيا كان سندها وبيحبها وبيدللها بدات دموعها تنزل بغزاره ووقعت اغما عليها خالد بقلق شالها وبدا يفوقه فيها فاقت بعد وقت خالد حضنها وهى بدات تعيط جامد: ابويا مات يخاالد خلاص اكده مش هشوفه تانى خلاص سبنى ومشي مهما كان بيعمل اى كان احن حد عليا كان بيشجعنى دايما كنت نفسي اشوفه يخالد كان وحشنى جوووى اهاااا ياااابووووى سبتنى لى
منار حضنتها وبدا يعيطه وبطه وقفت افتكرت ابوها ووجعها وبدات تعيط جامد مالك قرب منها وحضنها وهى استخبت ف حضنه وبدات تكتم صوت عيطها وشهقاتها مالك سحبها بعيد عنهم وبدا يهديها وهى مستمره ف العياط دخلها المطبخ وقعدها ع الكرسي وقرب وجبلها مايه
مالك: اشربى
بطه خدته منه واديها بتترعش جامد الكوبايه وقعت اكسىت وطت بسرعه بتلم الازاز اتعورت مالك مسك صوبعها بسرعه وحطه ف بوقه
وقال بعصببه: انتى غبيه
بطه بصتله وعنيها محمرا وبتعيط وسكتت
مالك قعده مره اخره بحزن وبدا يلم الازاز وجه جمبها وشربها
مالك: اهدى حقك عليا انا معاكى عشان خاطري متعيطيش
بطه حضنته وفضلت تعيط: ابويا وامى وحمدى وحشونى جوووى بجيت وحيده اووى ف الدنيا من غيرهم
مالك وهو بيطبط عليها وقعد ع الكرسي وقعدها ع رجله بحب وحضنها وقال بصوت حنون: انا معاكي لى اخر نفس ليا ومقدرش ابعد عنك انا ابوكى واخوكى ادعلهم برحمه
بطه شالت دماغها من ع كتفه وبصتله نظره طويله هو مفهمهاش وقالت بهدو: انا محتاجه انام جووى مش جادره
مالك شالها
بطه: لا لا نزلنى
مالك: متقلقيش كلهم ف الصاله الى جوه محدش هيشوفنا طلع بيها وفضل جمبها
وزينات طلعت بسرعه ورا اسلام لقته بيكسر ف الحاجه ومنهار قربت منه وبتحاول تهدى حضنها وونزل ع الارض: غيابه كان وجععنى جووى جولت اكيد هيرجع مش هنهون على بس اهو هونا على وسبنا ومشي كسرلى ضهررى سبنى ومشي ملحجش يصلح الى عمله بجا اكده يابووى اخس عليك اخس عليك وبدا يعيط وزينات حضنه جامد وبتعيط معا وبتحاول تهدى
تحت ف الصاله
نعمه وهى بتمسح دموعها: لا حول ولا قوة الا بالله ان لله وان اليه راجعون اهدو يبنات ادعوله بالرحمه والمغفره هو ف دار الحج ديلوج محتاج الدعاء ادعوله
بدر: ان لله وان اليه راجعون ربنا يرحمك برحمته بجا
يوسف بتاثير: البقاء لله يجماعه انا مضطر امشى
صباح: واها تمشى كيف جول حاجه يابدر
بدر بستغراب: يراجل جى فى اى وماشى فى اى اجعد خد واجبك والصبح اتكل
يوسف بحرج:تسلم والله بس بجد انا والدى قالى اوصل الحجه صباح ف طريقى انا لازم دلوقتي اروح المستشفى عشان اشوف الدنيا واشوف السكن
بدر: ع راسي بس انت چيت الدار مينفعش تمشى اكده اجعد بس ارتاح وخد وجبك وشوف الصبح حالك
يوسف: بجد والله مينفع
خالد: مجتش من مسافت اليلل يادكتور اتفضل بس اقعد ارتاح
يوسف قعد بحرج بعد اصرار منهم
ساندى بتعب: طلعنى يخالد
بدر: ادعيلى برحمه وكفياكى بكاء عاد البكاء مهيرجعش حاجه هتعبى نفسك وبس
محمد: فعلا يجماعه ادعوله بالرحمه
منار وهى بتمسح دموعها: وجسه فين ياما
صباح: بعد الحادثه انا فوجت لجيت نفسي ف المستشفى وعرفت ان هو ف التلاجه رحت بسرعه اسال على جالولى ان جعدت ف غيبوبه وهو لما ملجوش لى اهل طلعو ف ترب الصدقه
نعمه: لا حول ولا قوة الا بالله العلي العظيم يعز من يشاء ويزل من يشاء حكمت ربنا ادعوله
منار بدات تعيط اكتر وجريت ع اوضتها ومحمد حزين عشان مش عارف يساعدها خالد طلع ساندى
وبدر ومحمد خرجه مع يوسف الى اصر ان يمشى وفضلت نعمه ودينا مع صباح
نعمه بشك: واى رجعك
صباح: واها هو اى الى رجعنى راجعه لى عيالى
نعمه: اومال كان فين عيالك لما هملتى وسبتيهم
صباح: انا مهملتهمش عاشور الى الله يرحمه وهو الى غصب عليا انا مكنتش راضيه عاد
نعمه: لا والله
صباح بكره: اى لدرجادى زعلانه انى رجعت كنتى فرحانه وانتى واخده عيالى منى
نعمه: واها مين الى واخد عيالك انتى الى طول عمرك غبيه عليهم وكنتى عوزاهم يطلعه سود زيك
بدا صوتهم يعله ويزعقه دخل بدر زعق
بدر بعصبيه: لااعا بجد ده مش واجته ابدا الحديد الماسخ بتاعكم ده بكفايه بجا اطلعى يمرت عمى اوضتك وانتى ياما ملكيش صالح بيها طلع وسابهم طلعت دينا ورا
واقف ف الدولاب بيطلع لبس دينا جت حطت اديها ع كتف لف ليها وحضنها
بدر بتنهيده: كنت فاكر لما اسمع خبره هرتاح لجيت نفسي حزين وعاوز ابكى زيهم مهما كان عمى وكنت بحبه رغم الى عمله
دينا وهى بطبطب على: لان انت طيب ياحبيبي وبتحن قلبك ابيض ومبتعرفش تكره ادعيله برحمه والله انا كمان زعلت علشانه اوى
بدر: يااا اهو هو كمان طلع فووج ومستفدش حاجه من الدنيا لما يتجابل هو واخوه الى جتله اى هيكون احساسه
دينا: خلاص ياحبيبي عشان خاطري متفكرش كتير تعاله ارتاح
بدر: هروح اخلص حبت شغل ورايا وراجع علطول المهم خلى بالك من نفسك ومتنزليش كبرى دماغك وانا هخلص واجيلك علطول
دينا ببسمه: حاضر ياحبيبي متتاخرش وخلى بالك من نفسك
بدر باسها ف خدها ودخل لبس وخرج باسها مره اخره وقفل الباب ونزل
يوسف وهو ماشي لقا واحده وقفه بتتخانق مع واحد
يوسف: خير ياانسه فى حاجه
غفران بصله من فوق لتحت: انت مين وايش داخلك
عبير بعصبيه: ملكش دعوه ابعد بجا عن طريجى
غفران مسك اديها: وانا جولتلك انتى بتاعتى ملكى
يوسف زقه: انت متعلمتش ان الى يزق بنت بشكل ده ميكنش راجل
غفران رد لى الزقه: وانت اش دخلك انت واحد وخطبته
عبير بعصبيه: انت كداب انا ولا خطبتك ولا هكون انا مش بطيجك اجبل العما ولا اجبلك
غفران بعصبيه: بجا اكده خلاص واحد وبنت عمه ومش عجبنى حالك المايل وانت ايش داخلك وبدا يشد فيها وعبير بتزعق
يوسف شدها منه وضربه ف وشه غفران اتعصب ورد لى الضربه وبدا المعركه بينهم بدر وهو ماشي شافهم قرب بسرعه يسلك
وهو بيبعد يوسف: اكفياك ياداكتور فى اى الى حوصل مالك يداكتوره بتبكى اكده لى
عبير بدموع: الحجنى يابدر عاوز يخدنى غصبن عنى ومش سيبنى اروح شغلى
يوسف: ده انسان همجى ومش محترم كان بيشدها بقله ادب وقله زوق
غفران بعصبيه: انت مالك الى جابك بتتدخل لى
بدر: واها بكفياك جلت ادب محدش مالى عينك يولد عوض اى مش شيفنى بتحدد
غفران بهيبه من بدر: محدش يجدر يجول اكده بس هو بيدخل لى
بدر: وانت من الرجوليه تشد حورمه اكده ف الشارع
غفران: لما تبدا تروح الشغل ديلوج هترجع ميتا مخليه البلد كلها بيحكى علينا
عبير بدموع: جطع لسان اى حد يتحدد عليا انا داكتوره ومساعده الناس ملهاش وجت معين
يوسف: انت انسان جاهل يبنى والله
بدر: بكفياك بجا يداكتور وانت يغفران عدى عليا ف المصنع واتفضلى يداكتوره شوفى طريجك
غفران بعصبيه: بسس
بدر بصوت عالى: اظن من غير بس
غفران بنظره حقد…
•تابع الفصل التالي "رواية احببت صقر جارح" اضغط على اسم الرواية