رواية حنين (كاملة جميع الفصول) حصريا عبر دليل الروايات بقلم هايدي احمد
رواية حنين الفصل الرابع 4
عدا كام يوم بنفس الروتين و جه يوم الفرح
كانت قاعده فى البلكونه بتسمع اغنيه ل تامر حسنى( كفاياك اعذار) وسمعت صوت الباب طلعت لقيته هو
حنين: ايه الى جابك بدرى
احمد: جاى اجهز نفسي عشان الفرح
حنين: ا..نا احتمال مروحش (كانت عايزه تشوف رد فعله)
احمد استغرب بس قالها : تمام لو عايزه تيجى تعالى مش عايزه براحتك وسابها ودخل
وهى اتصدمت من الى قاله معقوله مش عارف ان كل العيله رايحه وانها كده هتقعد لوحدها مقدرتش تخبى دموعها وتمنعهم من النزول
وعلى صوت لمقطع من الاغنية (و ده دايما طبعك وده حالك حتى الاحساس بالنسبالك حمل ومجهود كفاياك اعذااار)
ونزلت على تحت لحماتها دخلت واترمت فى حضنها وهى بتعيط
الام: ايه فى ايه مالك يا حبيبتي بتعيطى ليه ايه الى حصل - كتابة هايدى احمد
حنين: خلاص يا ماما معتدش قادره استحمل طريقته دى تخيلى بقوله مش عايزه اروح قالى براحتك لو عايزه تقعدى حتى مهتمش انى هقعد هنا لوحدى فى البيت
الام :طب اهدى بس يا حبيبتي استهدى بالله تلاقيه بيهزر مهو عارف انك مبتحبيش تقعدى لوحدك
حنين: مش قادره اهدى معقول ده احمد يا ماما ده كان لما يسيبنى ساعه وهو فى الشغل يتصل يطمن عليا ده احمد ده هم معاهم حق لما قالوا الجواز مقبرة الحب
الام :بس يا بت ايه الكلام الاهبل الى بتقوليه ده مين قال كده ده الجواز هو الى بيكبر الحب بس الى اهم من الحب هو التعود والعشره ده الى هيكبر الحب و اهم شيئ لازم يكبر اكتر من الحب الثقة والاحترام ده الى عمره ما يهدم البيت ابدا يلا امسحى دموعك دى وروقى كده متبقيش نكديه كده
حنين :ايش تقصدى يعنى يا حماتى ها
الام: يادى النيل*ة رجعت تانى لا خليكى نكديه تعالى ياختى عيطى وخدتها فى حضنها
حنين :حضنتها اوى وفضلت تعيط
الام: يا بت خلاص بقى كفايه عياط
حنين :الله مش انتى الى قلتى عيطى
الام: ضحكت ياربى هلاقيها منها ولا من هنا
:انا سمعت حد جاب سيرتى
الام : اهى شرفت الهانم كنتى فين كل ده
هنا : هكون فين يعنى فى الكليه قدرى الاسود
الام: بس يا بت اتلمى
هنا :يوه حتى هنا مش قادره ابعبر عن احاسيسي ومشاعرى
الام : لا وانتى حساسه اوي
هنا : لا يا أمى انتى كده ظلمانى المفروض انك تحسي بيا شاهده يا حنين والله انا كنت شاكه انك جايبانى من الملجأ قولى متخبيش
الام : لا وانتى الصادقه لقيتك قدام الجامع
هنا : اعاااا لا متقوليش ااه قلبى
ضحكت الام وحنين على الدراما بتاعة هنا
حنين :والله يا هنا انا من رأيي تخلصى الكليه وتتجهى للتمثيل احسن
هنا : امال ما انا هعمل كده يعنى هم المذعين الى اشتغلوا فى فى التمثيل احسن منى فى حاجه
حنين : لا طبعا بس كلنا هنروح فى داهيه من وراكى ههه
هنا : داهيه داهيه مش مهم ايوه كده يا شيخه اضحكى خلى الشمس تطلع
الام : طب يلا ياختى كفايه رغى روحى اجهزى يلا عشان منتاخرش على الفرح اصل عارفاكى عايزه سنه عشان تجهزى
ابتلعت غصه فى حلقها على ذكر سيرة الفرح : ح حاضر
وذهبت لاحظت حنين تغير حالتها وفهمت عليها
الام :وانتى كمان بطلى عياط وتعالى اما اقولك هتعملى ايه واسمعى منى
حنين: خلاص يا ماما مفيش منه فايده
الام: يا بت اسمعى بس وادعيلى ......
______
عند هنا
دخلت غرفتها وهى تمنع دموعها من السقوط
بعد شويه دخلت حنين وراها واول ما شافتها اترمت فى حضنها وقعدت تعيط
حنين : استهدى بالله يا هنا متعيطيش
هنا : مش قادره اصدق ان خلاص فرحه النهارده
حنين : خلاص اهدى ربنا عايز كده انتم مش من نصيب بعض يمكن خير ليكى متعرفيش الخير فين
هنا : انا مش هقدر اروح مش هقدر اشوفه وهو بيتجوز قدام عينى و المفروض انا الى اكون جنبه فى الكوشه مش هى
طبطبت عليها حنين : مينفعش لازم تروحى عشان محدش يشك فى حاجه واتمنيله الخير متقفليش على نفسك ، انا هطلع اجهز وانتى البسي يلا وامسحى دموعك دى مش عايزه اشوفها
وسبتها وخرجت
هنا : هو فعلا مش مكتوبلى يارب عوضنى وقدرنى على نسيانه وعلى صوت اغنيه ل رامى صبرى (يمكن خير عشان كان لازم ابعد من زمان انا وانت ميسعناش مكان ....موضوعنا مات مبقاش خلاص فى معجزات )
_____________
طلعت حنين من عند هنا وقابلت ملك وعلى
واول ما شافوها راحولها
على : (انين تآلى اعبى عانا ) حنين تعالى العبى معانا
حنين : حاضر يا روح حنين بس هنلعب شوية صغنين قد كده عشان متأخرش ماشى
على وملك: ماثى( ماشى )
ملك : اعبى عايا انا أول (العبى معايا انا الاول )
حنين : هلعب معاكم الاتنين هاتى المكعبات دى هنبنى بيت صغير
ملك: ايت تاعك( بيت بتاعك )
حنين : لا بتاعك انتى و على ايه رأيك
على وملك بيصقفوا على ايديهم : اييييه
وطول مهى بتلعب معاهم وهى بتضحك على لطافتهم وكل ما بتشوف براءتهم بتهون عليها اى حزن حاسه بيه
قد ايه نفسها تخلف عشان تحس بإحساس الأمومه بجد يمكن ده الى يهون عليها شويه بس بتزعل لما بتفتكر ان احمد مش عايز دلوقتى (ربنا يرزق كل محتاج)
___________
بعد شويه طلعت فوق وهى بتحمد ربها انه رزقها بحماة كده وعوضها بأم تانية صحيح أهلها موجودين بس فى محافظه تانيه بتروحلهم كل فترة وبأخت تانيه زى هنا وأطفال بتعتبرهم زى ولا دها
حنين: يلا محدش بياخد كل حاجه لا كده لا كده الحمدلله
دخلت الاوضه وسمعت صوت الميه من الحمام عرفت انه بياخد شاور راحت على الدولاب عشان تختار دريس وقع نظرها على دريس اسود قطيفه سك مسكته ورجعت بيها الذكريات لايام خطوبتهم لما لبسته وهى رايحه لفرح واحده صاحبتها
فلاش باك
وقع نظره عليها وهى نازلة من على السلم ومبتسمه
احمد عجبته فى الاول بس بعد كده وشه قلب
احمد : ايه الى انتى لبساه ده
حنين ايه ماله وحش
احمد : لا مش وحش بس ده ميتلبسش بره ده يتلبس فى البيت
حنين :فى البيت ازاى احمد ده خروج على فكرة
احمد :مهو المصيبه انه خروج اطلعى غيريه بسرعه
حنين:لا ده انا جبته مخصوص للفرح مش هغيره
احمد :حنين متعصبنيش واطلعى غيريه انتى مش هتروحى كده
حنين :ومالى كده مش لابس*ه ولا حاجه ولا جسمى باين مش هغيره و يلا عشان اتاخرنا
احمد :وانا قلت الى عندى خمس دقايق الفستان ده يتغير والى على وشك ده يتمسح والحجاب ده يتظبط انا مش واخدك فرجه للناس سامعه
حنين :نعاام ايه ده كله انت عارف انا فضلت قد ايه اعمل ده كله مش هغيره يعنى مش هغيره
فجأه قرب منها وهى خافت ورجعت ورى نظراته متبشرش بالخير
حنين وهى تبلع ريقها: ايه فى ايه هتاكلنى ولا ايه
قرب من ودنها وهمس
احمد :اقسم بالله لو مطلعتى عملتى الى قولتلك عليه لأكون شايلك على كتفى كده فى الشارع وداخل على ابوكى كده وان أمكن انا الى هغيره بنفسي
اتصدمت من كلامه ووشها بقى زى الطمطماية :يا قليل الادب ، وخدت بعضها وجريت على فوق
احمد بص عليها وعلى وشها الى بقى أحمر وضحك لانه بيحب يشوفها مكسوفه كده
ونزلت بعدها وهى لابسه فستان بيبي بلو ضيق من فوق وواسع من تحت وخففت الميكب بص عليها وابتسم واخدها وراحوا القاعه وهى فضلت زعلانه لاخر الفرح لعند ما صالحها وهم راجعين وخرجها
باك
ضحكت حنين وهى ماسكه الفستان وزعلت لما رجعت للواقع وتماسكت عشان متعيطش وقررت تلبسه وتعمل زى ما حماتها قالتلها بالضبط لبست الفستان على طرحه اوف وايت و شوز اسود ، بعد شويه سمعت صوت الميه وقف اخدت شنطتها وتليفونها ونزلت بسرعه قبل ما يطلع
.احمد خرج من الحمام وهو بنشف شعره وحس انها هنا بس استغرب لما ملقهاش.. بعدها راح عشان يلبس .
نزلت حنين عند حماتها واتفاجأت لما لقت فاطمه بنت عم احمد مكنتش عايزه تحتك بيها عشان ميحصلش مشاكل زى كل مره هى مبتسكتش فدخلت وقالت: ازيك يا فاطمه (بنتنا عاقله)
فاطمه وبصتلها من تحت لفوق : الله يسلمك وبعدها مدتهاش اهتمام وكلمت مرات عمها وسألتها على احمد منزلش ليه
الام: اسألى مرااته يا حبيبتي هى ادرى
حنين اتضايقت فى الاول بس بعد كده اتبسطت من رد حماتها ، فاطمه اتضايقت بس مردتش
طلعت حنين من الاوضه وهى لابسه فستان دهبى وشوز و حجاب لون الفستان وراحت وقفت جمب حنين وعملت كأنها مش شايفه فاطمه
هنا : ده ايه الشياكه والحلاوه دى معقول القمر دى مرات اخويا انا (بتغيظ فاطمه )
حنين : بس يا هنا كسفتينى الله
بعد شوية نزل محمد ومراته ريهام عشان تكمل مع حنين على الاخر
محمد : السلام عليكم
كلهم : وعليكم السلام
ريهام بصت لحنين بقرف وراحت لفاطمه سلمت عليها : ازيك يا حبيبتي وحشتينى عامله ايه
حنين مدتش اهتمام للموضوع وسكتت
محمد ضحك بسخريه : امال لو مش قاعدين كل يوم مع بعض ياختى
ضحكوا وريهام اتضايقت وبصت لمحمد عشان يسكت
ريهام : ازيك يا هنا
هنا بضحكه صفره :الله يسسلمك يا ريهام
ريهام اتضايقت منها ومردتش عشان محمد
محمد وهو مبتسم : ازيك يا حنون
حنين: الله يسلمك
ساعتها ريهام زقته فى دراعه
محمد : احم ازيك يا فاطمه
فاطمه : الله يسلمك يا محمد
محمد :ازيك يا اوزعه
هنا : الله متقوليش يا اوزعه لما انا اوزعه امال حنين ايه
حنين : لا مسمحلكيش انا ١٦٥ سم و مش اوزعه الدور والباقى عليكى ١٦٠ سم بالعافيه
ضحكوا عليها ما عدا فاطمه وريهام
الام: يلا يا ولاد عشان نمشى
نزل احمد كان لابس بليزر ازرق على قميص ابيض والبنطلون والجزمه لونهم ابيض وكرافت زرقه
وقف على الباب ومركزش مين الى واقف لان عارف مين الى موجود قالهم : يلا عشان اتاخرنا ومشى
وحنين حمدت ربها انه مشفهاش
طلعوا كلهم ركبوا فى عربيات تبع العريس
وطبعا الطريق مخلاش من ضحك فاطمه وريهام بس حنين مبينتش وحمدت ربها ان فاطمه محتكتش باحمد لغاية دلوقتى وقعدت تدعى ربها الليله دى تعدى على خير
_________
وصلوا القاعه ونزلوا من العربيات
نزلت حنين وبصت على احمد تشوفه فين
احمد بص نحيتها اتصدم ووشه جاب الوان من الى هى لبساه ازاى مأخدش باله منها قبل ما ييجوا
حنين خدت بالها منه ومن نظراته المرعبه الى مبتبشرش بالخير لقيته جاى نحيتها جريت عند حماتها ومسكت فيها
الام : ايه فى ايه مالك
حنين وهى بتستخبى وراها :خبينى والنبى هياكلنى
الام: هو مين ده
حنين :ابنك ياختى هيكون مين
ضحكت الام :طب حلو يبقى الخطه ماشيه تمام
حنين :خطة ايه يا ريتنى ما سمعت كلامك
الام : اسمعى بس ده الى يمشى ورايا يكسب
حنين :انا شكلى هكسب فعلا بس هكسب علقه وفوقها بوكس هديه
الام :بطلى غلبه وتعالى يلا
هنا :ايه ده فى ايه قافشين فى بعض كده ليه ها
وبصت فى النحية الى حنين بصالها وشافت احمد ووشه الى ميبشرش بالخير ابدا ففهمت
ميلت عليها : هو مشافكيش وانتى نازله
:حنين هزت راسها ب لا
هنا :يا شتات الشتات يا ابا رشدى ولا تقلقى معاكى راجل استخبى فيا بس وحطى فى بطنك بطيخه صيفى
الام :اوعى تسمعى كلامها هتبيعك من اول قلم
هنا : بصراحه حصل هه شكرا على ثقتك الغاليه ي أمى
الام : تعالوا يا اخرة صبرى انتم الاتنين ورايا
دخلوا القاعه بسرعه قبل ما احمد يجى
احمد حاول يلحقها قبل ما تدخل القاعه وسط الناس بس ملحقش واتوعد ليها بس لما يروحوا......يتبع
البارت 4
•تابع الفصل التالي "رواية حنين" اضغط على اسم الرواية