رواية انت نوري كاملة بقلم شيماء حمادة عبر مدونة دليل الروايات
رواية انت نوري الفصل السابع و العشرون 27
بتصحى فتون من النوم وبتلقى نفسها نايمه فى السرير وادم على الكنبه
فتون بتستغراب هو جه امتى هى كانت مستنياه فى البلوكانه واى اللى نايمه على الكنبه
فتون براحه : ادم .ادم اصحى
ادم بنوم : اممم
فتون : قوم نام على السرير
ادم بيقوم : لا خلاص قومت روحي البسى علشان هنروح اتيليه تشوفيلك فستان علشان فرح محمد
فتون بصدمه : هو احنا هنروح
ادم بضيق : اه وبيسبها ويدخل الحمام
فتون : احنا مخلصناش كلام بتمشى وتسبنى ليه
ادم مش بيرد وبيكون مضيق من نفسه واللى عمله البارح وان هو كان ممكن يؤذيها بسب غيرة
فتون لنفسه : طيب والله لخلك تتكلم غصب عنك
فتون : اااه رجلى اااه
ادم بيطلع بسرعه بقلق : مالك فى اى وبيشلها ويحدتها على السرير وبعدين بيمسك رجليها ويضعت عليها وبس الغريب أنها مش بتصوت أو تدي اي رده فعل
فتون بتكون مبسوطه أنه خاف عليها
ادم بيقوم بغضب ولسه هيمشى فتون بتمسك ايده
فتون : ادم ممكن افهم فى اى
ادم بيزق أيدها ويمشي خطوتين فتون بتقوم بسرعه وتحضنه
ادم بضيق : رجالك بقى كويسه اهو
فتون : هى مكنتش وجعانى اصلا
ادم : انتى عايزاه اى دلوقتي
فتون عايزه اعرف مالك يا ادم مش متعوده منك على القسوه دى وبتفتح ليه زراير القميص
ادم بيمسك أيدها وبيقول وهو بيحاول يتماسك قدامها وميضعفش : البسى علشان هنتاخر
فتون بغيظ : مش رايحه
ادم بمشاكسه : احسن بردو علشان اخد راحتى
فتون بتصوت بفيظ وبتروح تغيير هدومها وهى عماله تبرطم
🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍
عند يحيى بيكون نايم و واخد فيروز فى حضنه فيروز بتصحه وتفضل تتأمل فيه وبتحرك أيدها على خده يحيى بيحرك رأسه ويبوس ايديها
يحيى وهو لسه مغمض : صباح الخير
فيروز بحرج : صباح النور
ويتحول تقوم بس يحيى بيرجعها لحضنه تانى
يحيى : رايحه فين
فيروز : هقوم
يحيى : هو انا قومت
فيروز : لا بس انا عايزه اقوم
يحيى وهو بيدفن رأسه فى رقبتها : لا مش هتقومي غير لما انا أقوم
فيروز : طيب وانت هتقوم امتى
يحيى : امم انتى وشاطرتك بقى
فيروز : ازاى
يحيى بخبث : يعني….بس تلفونه بيرن بياخده بسرعه ويطلع يتكلم في البلكونه
فيروز بتكون بصلو بستغراب هو اول مره يعمل كده
🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍
فى التيليه ادم بيدخل ومعاه فتون واللى بين عليها الزعل بيتفرجم على الفساتين
فتون : اى رايك في ده يادم
ادم بتقيم :اممم يعني
فتون : هخده
ادم : انتى حره .يلا علشان نحاسب
بيروحوا عند الاستقبال ويحاسبوا بس هم ماشيين
بيجى ولد من الشغلين فى الاستقبال
عادل : فتون عامله اى
فتون بتوتر وبتبص لادم : كويسه
عادل : فينك مش بينه
فتون بتكون قلقانه من سكوت ادم
عادل : روحتى فين ياروحي
ادم بيسمع الكلمه دى وبينزل فيه ضر*ب
ادم : طلعت روحك يابن ***
فتون : خلاص يا ادم كفايه
ادم : مش بيبعد لحد ما بيجي امن المكان ويوفقكم الاشتبا”ك
🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍
عند فيروز ويحيى فى التيليه
فيروز بتكون منبهره باشكال الفساتين ومش عارفه تختار
فيروز : يحيى اختار معايا
يحيى : حبيبتي كله هيطلع حلو عليكى
فيروز بغرور مصتنع : ما انا عارفه
يحيى بابتسامه : حلوه الثقه دى
فيروز : امال . طيب اى رايك في الفستان ده
يحيى : جميل ياحبيبتي وبعدين بيبص لبنت وبيهز رأسه
فيروز بحزن : عجبك
يحيى : هى مين
فيروز : البنت اللى بقالها ساعة وقفه قصدك
يحيى : فيروز اعقلى
فيروز بحزن : طب يلا نروح
بتجى بنت وبتقول لفيروز : ممكن مساعده ونبى
فيروز فيروز بتبصلها بضيق علشان هى دى نفس البنت اللى يحيى بصلها
فيروز : لا
البنت : ونبى انا هترفد من الشغل لو مسعتنيش
فيروز بستغراب : وانا هسعدك ازاى
البنت : بصى فى عميله كانت هنا البارح وحجزت فستان وانا نسيت هو انهى مقاس
فيروز : ايوا وانا هعمل اى
البنت : هى فى نفس عودك كده . انتى بس هتقيسى الفساتين واللى هيجى عليكى هبعته ليها
فيروز بتبص ليحيى
يحيى : روحي ياحبيبتي وانا هستناكى هنا
فيروز بغيره : لا تعاله معايا
يحيى بيبتسم على نجاح خطته : ماشى يلا
فيروز بتروح تقيس تلت فساتين وبيكونوا جمال اوى وكلهم على قدها
فيروز بحيره : هتعملى اى دلوقتي كلهم على قدى
البنت : انهى احلى واحد
فيروز : ده
البنت : تمام شكرا
يحيى : اقلعى بقى
فيروز : مش هاين عليه
يحيى ابتسم : طب معلش اقلعى اتاخرنا
فيروز :طيب وبتروح تغير
🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍
فى الاتيليه بتكون نور ومحمد بيختاروا فستان الفرح والبدله
نور : يوووه هو مفيش حاجه عجباك خالص احنا بقى لنا اسبوع بنلف على حاجه تعجبك مش لاقيين
محمد : ما انت اللي بتنقي حاجات غريبه يا اما ضيقه يا اما دال
نور : ما هي دي الموضه
محمد : موضه زفت نقى حاجه عدله يانور
نور : اوووف طب اى رايك فى ده
محمد : تمام حلو
نور : اخيرا
محمد : يلا بقى علشان تنقى البدله
نور : هتجبها بيضه
محمد : طيب
وبيروحوا ينقوا البدله وبيمشوا
🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍
بليل فى بيت الدمنهوري
فتون بدلع : ادم دومى
ادم مش بيرد
فتون بتروح تقعد جنبه على السرير
فتون وهى بتلعب فى شعر :انت زعلان مني
ادم بيبصلها ويسكت
فتون بتوبسه من خده : طيب متزعلش
ادم : كده اتصلحت يعني وبيبعد عنها
فتون : ادم هو فى اى كل مقربلك بتبعد انت معتش بتحبنى وبتعيط
ادم : يابت الهبله وبيروح لها
ادم : انتى بتعيطى ليه دلوقتي
فتون : انت معتش بتحبنى
ادم : مين قال
فتون : امال بتبعد ليه كل مبقرب
ادم بتنهيده : علشان انا مضيق الفطره دى و مش اذيكي واديكى شوفتى حصل اى المره الفاتت شفا”يفك ليه ورمه اهو
فتون وهى بتمسح دموعها : يعني انت لسه بتحبنى
ادم بيبوسها على رأسها : لا
فتون بتبصلى بصدمه
ادم : بعشقك
🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍
بعد مرور أسبوع
في احد القاعات بتنزل نور بفستانها الابيض الجميل ومحمد ببدلته البيضه برده وبيكون بين عليهم الفرحه
وبيبدا كتب الكتاب ونور بتكون في غايه السعاده
(نسيت اقول لكم نور كل أهلها ميتين 🙂)
بعد كتب الكتاب بتبدا الاغاني والرقص والفرحه تنتشر في جميع انحاء القاعه
🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍
على طربيزه فيروز ويحيى
يحيى بيكون بيكلم حد وتس ومركز اوى
فيروز : يحيى
يحيى مش بيرد
فيروز بتزعل وتسكت
يحيى بيخلص ويقفل التلفون بس بيلحظ حزن فيروز
يحيى : مالك
فيروز بزعل : مليش
يحيى : قولى اى اللى مزعلك
فيروز بغيره : كنت بتكلم مين ومندمج اوى معاها لدرجة انى ناديت عليك مردتش
يحيى : حبيبي الغيران
فيروز : انا مبهزرش
يحيى : طيب يلا نرقص وهحكيلك كنت بكلم مين
فيروز : لا
يحيى بيشدها ويروحوا يرقصم سلو
فيروز بكسوف : الناس كلها بتبص علينا
يحيى : متشغليش بالك ركزى معايا بس
فيروز : لا انا زعلانه منك
يحيى بمشاكسه : وانا ميهونش عليه زعلك ومستعد اصلحك قدام الناس دى
فيروز بتحط أيدها على بوقها
يحيى بيضحك : اى السفله دى يابت . انا كنت هقولك اسف بس
فيروز : اعمل اى ما انت اللى قليل الادب
يحيى : ياجدع من قلبك
فيروز بتسكت
يحيى : من قلبك
فيروز : انت قلبى
🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍
عند عمر وندى وايسل
عمر : يلا نرقص
ندى : وايسل
عمر : نوديها عند مامتك
ندى : ماشى
ندى بتاخد ايسل وتروح بيها عند رقيه
ندى : ماما خلى ايسل معاكى لحد مرجع
رقيه : ماشى
ندى بتمشى وتروح ترقص هى وعمر
ايسل بتعيط وبتكون عايزه تروح لهم بس رقيه بتشلها وتحول تهديها لحد مبيجي ولد صغير
حمزه بن مصطفى : هاى انا حمزه وبيمد ايده بالايس كريم
ايسل بتخدها وبتكون مكسوفه
حمزه وهو بيحرك ايده على شعرها : انتى اسمك اى
ايسل بصوت واطى : ايسل
رقيه : ابن مين ياعسل
حمزه بقرف : اسمى حمزه مصطفى وبابا هناك اهو وبشاور على مصطفى
مصطفى بيجى
مصطفى : اسف لو ضيقتك بس هو كان عايز يصلحها
رقيه بابتسامه : لا عادي ولا يهمك
حمزه : حمزه انا هخدها معايا
مصطفى : فين
حمزه : البيت وهتجوزها
مصطفى ورقيه ومحمد بيضحكم
محمد : تتجوزها كده علطول من غير حتى متتقدم لها
حمزه : امممم صح . بس هو فين ابوها ده سيبها تعيط و رايح يرقص
مصطفى : حمزه عيب
محمد : لا سيبه ويوجه كلامه لحمزه بس هو سبها مع جدها مش مع حد غريب
حمزه : ولو مينفعش يخلى العيون الحلوه دى تعيط
رقيه بصدمه من كلامه : انت عندك كام سنه
حمزه : تسعه ونص
محمد طيب هات باباك بكره وتعالى اتقدم لها
حمزه : وليه بكره ما بابا هنا اهو
محمد : بس انت لازم تطلبها من بابها
حمزه : مش انت بتقول انك جدها
مصطفى : حمزه عيب كده يلا امشى
مصطفى : احنا اسفين يا جماعه لو ازعجناكم
محمد : لا ابدا
رقيه : ده عسل خالص
🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍
على طربيزت فتون وادم
فتون : ادم يلا نرقص
ادم بغيره : فتون اعقلى
فتون : اشمعنا يحيى وعمر
ادم بغيره : عدى اليوم يافتون بدل مروحك دلوقتي
فتون بتزعل وتسكت
بتصعب عليه بيخدها فى حضنه
ادم بهدوء : نتكلم بلعقل شويه
فتون مش بترد ادم بيكمل
ادم : ينفع اخلى مراتى ترقص قدام الناس
فتون : ما يح…..
ادم بمقطعه : انا مليش دخل بأحد انتى مراتى وانا بغير ومن غير حاجه انتى زى القمر فى الفستان ده مش عارف عقلى كان فين لما خليتك تشترى
فتون بتضحك
ادم : وبعدين ياستى عايزه ترقص تعالى نروح ورقصلى وبيغمز لها
فتون بتضربه على صدره اتلم
🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍
محمد بيكون متابع فتون وكل شويه يبصلها
نور بزعل : هى دى فتون
محمد بنتباه :ها مين
نور بزعل وغيره : اللى انت كل شويه تبص عليها
محمد : مش ببوص على حد وبعدين حد يسيب القمر ويبص على النجوم ( بيغير الموضوع ) : تعالى نرقص
بتقوم نور وهى بتحول تقنع عقلها بكلامه
🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍
🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍
بعد الفرحه
نور بتدخل وتقفل الباب على نفسها
محمد : نور خلصتى
نور بتوتر : اخلص اى انت عايز اى
محمد : هكون عايز اى ياحبيبتي عريس وفرحه كان النهارده هيكون عايز اى
نور بشهقه : يا قليل الادب انا مستحيل اعمل كده
محمد بيطلع مفتاح تانى وبيفتح الباب
نور بتصوت وتطلع تقف على السرير
نور : انت دخلت ازاى انا قفله الباب
محمد : ده بيتى اى ده انتى لسه بفستان.
نور : ماهو .انت مالك
محمد : هو بين لها ليله مش معديه
محمد : بصى ياحبيبتي روحي غيرى فى الحمام وانا هجهز الاكل
نور : بجد
محمد بابتسامه : اه
نور : وعد
محمد : هو فى اى انتى نقص تحلفينى على الصحف وبيسبها ويطلع وهى بتدخل تغير
🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍
فى العربيه عن فيروز ويحيى
فيروز : احنا رايحين فين يا حبيبي
يحيى : لما نوصل هتعرفى
فيروز : مكان بعيد
يحيى : اه
فيروز : طيب حلو
🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍
نور بتطلع من الحمام وهى ليه بجامه بكم و وسعه بيتكون متوتره
نور : محمد . محمد
محمد : تعالى يانور انا تحت
على السفره بيكون محمد محضر عشى خفيف عباره عن جبن ومربه و كده
نور بتقعد تاكل بتوتر
محمد بيبتسم لما بيشوف لبسها وتوترها وبيحب يطمنها
محمد : نور اهدى انا مش هعمل حاجه غصب عنك
نور بتوتر : انا بس خايفه شويه
محمد : متخافيش واثقى فيا وبيخد حته من الجبنه ويوكلها فى بوقها و بتعمد يلمس شفايفها
وبعدين بيقرب منها وبيبو “سها بكل رقه دوبتها وخلتا تروح عالم تاني بس بتفوق منه لما بتسمعه بيقول
محمد وهو مغيب : .ف.تون
نور بتزوقه وتطلع تجرى وهى بتعيط و…….
…. ………. …….. …….. …… ………
- يتبع الفصل التالي اضغط على ( رواية انت نوري ) اسم الرواية