رواية حورية رابح كاملة بقلم عليا خليل عبر مدونة دليل الروايات
رواية حورية رابح الفصل الثالث عشر و الاخير 13
نعمة : مش عايز تعرف مين اللى لحق حور و دخل جناحك فى غيابك
رابح : مين
نعمة : فهد دخل الجناح و كانت حور صاحية و هو اللى عمل فيها كده حور مش مر..يضة و لا حاجة و فتحت الموبيل و رويته صور فهد و حور فى الجناح
رابح فجأة ضر*ب نعمة ق*لم جعلها تسقط أرضا
رابح : أنا مكنتش اعرف ان الح*قد يوصل بيكى انك تعملى كده فى حد ايه انتى ايه شيطا*نة
نعمة بخوف : فى ايه يا رابح
رابح : فى انى عرفت كل حاجة و انك اللى كنتى متفقة مع الدكتورة فى الاول و يتقال أن حور سق..طت و هى اصلا عذ…راء و لما لقيتى أن ده مأثرش بينا بعتى الخدامة تقول إن فهد عايز حور و انتى عارفة انى فى الجناح مع حور و تروحى تبعتى حد لفهد تقولى له أن حور عايزك فى الجناح و تقوعى الكل فى بعض و جاية دلوقت تكملى و تقوليلى حديتك الماسخ ده علشان ادخل اقت*لها و لا أطلقها هتستفدى ايه من كل الاذ*ى ده
نعمة بانهيار : علشان انت عمرك ما حسيت بيا و لا انى بحبك اد ايه أنا علشانك يا رابح موافقة اق*تل مش بس اك*دب و اخطط …..انت ليه رفضت حبى ليك ليه عملت فيا كده يا رابح فضلت واحدة زى حور عليا و أنت عارف ان اخوك فهد عينه منها
رابح : اقسم بالله يا نعمة لو لمحتك أو عرفت انك عملتى حاجة تانى لأكون قايل كل حاجة لابوكى و انتى عارفة هيعمل فيكى ايه كويس و انا فهمتك كام مرة انى بعزك زى اختى و من قبل ما اعرف حور و انتى زى اختى يا نعمة و بخاف عليكى زى اختى و قولتلك شوفى حالى انتى تستاهلى حد يحبك متحاوليش مع حد مش عايزك يا نعمة متفكريش تمشى مشاوير لناس مش عايزة تمشى علشان خطوتين أنا بقولك كده علشان خايف عليكى و عايز اشوفك مبسوطة
نعمة خرجت من الجناح و هى بتعيط من كلام رابح
حور تقوم من على السرير و تقف قدام رابح
رابح : انتى كويسة ايه قومك من السرير
حور : أنا سمعت كل حاجة يا رابح
رابح : أنا
حور و هى تضع اصبعها على فمه بحنان و تنظر فى عيونه : اشششش … أنا عايزة اقولك حاجة أنا حسيت بوجودك جنبى و انا تعبانة و نظرة القلق اللى فى عينك دلوقتى عليا كل حاجة بتعملها علشانى يا رابح غيرتك و خوفك عليا من اول مرة شوفتك فيها و انا كنت بحس دايما معاك بالأمان رغم انى مكنتش اعرفك كويس
رابح و هو يقترب منها و كان يتكلم أمام شفا*يفها
رابح : يعنى انتى يا حور بتحبينى
احمر وجهها و أخفت ابتسامتها و أخفضت رأسها
رابح رفع رأسها و هو ينظر فى عيونها بخوف لا يريد أن ينك*سر قلبه فى يوم إذا قالت إنها لا تحبه ام أنه خائف من حبها
رابح بتردد: قولى
حور و هى تقترب أكثر : بحبك يا رابح لم تكمل و وجدت رابح محت..ضنها بحرا..رة و لهفة
رابح : عمرى ما هسيبك يا حور
حور : و انا كمان يا رابح
فاتت الايام و حور و رابح حبهم بيزيد اكتر و اكتر و خلفوا ولد اسمه احمد ( اسم توكسيك اوى عارفة بس معلش لايق على اسم رابح )
فى غرفة حور و رابح
حور على السرير و فى حضنها احمد بتنيمه
رابح : ما تيجى اقولك كلمة سر
حور بضحكة بدلع : اتلم احمد بكرة وراه مدرسة لو قومت هيصحى
اقترب رابح منها و حملها بين ذراعيه و هو يهمس فى أذنها ببعض الكلمات جعلت حور تضحك
احمد بطفولية قام من تحت الغطاء : بابا .. بتعمل ايه و شايل ماما كده ليه هى تعبانة
رابح : انت ايه صحاك مش كنت نايم ….كنت بحط لامك قطرة
احمد : انا كمان عايز احط لريم (زميلته فى الفصل ) قطرة
حور و رابح بصوا لبعض و ضحكوا
رابح : قطرة ايه يا واد اوعى اومال لما تكبر صحيح طالع لابوك
تمت بحمد الله
- يتبع الفصل التالي اضغط على ( رواية حورية رابح ) اسم الرواية