رواية لمة العيلة كاملة بقلم هدير عبد العليم
رواية لمة العيلة الفصل الرابع 4
بحث عن
بحث عن
فرح : بسعادة ،ماما ماما شوفي مين جااي عندنا
ماما : بعصبية أيه ي فرح ، قصدي مين ي فرح ي حبيبتي
فرح : ما خلاص بقا هروح أقوله ماما مش عايزة تشوف حد
تسنيم : و لو بابا قوليله ماما مش هنا
فرح : ضحكت، ي غباء أنا قولت باابا خاالص! لو بابا مش هدخله اساساً
تسنيم : يبقا خالك!!؟؟؟
فرح : اسكتي ي سمسم يلا ي ماما بقا
ماما: طلعت تشوف مين
فرح : دااا
ماما : بدهشة ازيك ي متر
فرح : يعني أيه متر ي ماما؟! كله عمال يقول ل عمو عمر ي متر ي متر
ماما : يعنى محامي ي فرح
فرح : امممم
ماما : كمان ي ستي إبن عمى
فرح : بدهشة هااا بجد؟!!! ( مكنتش إعرف إنه إبن عم ماما لانه مش من بلدنا هو عايش فى القاهرة لكن نزل علشان قضية ماما)
إسراء: بابا هيرجع صح؟؟
فرح : أكيد اه هو جاي علشان كده و إحنا مش عايزين بابا ..
( كلنا اتصدمنا لما عمو عمر جه إللى هو الخوف اتزرع فينا كلنا ما إحنا مش عايزين نرجع عند بابا ، ما هو هنرجع إزاى و فيه مرات اب كمان و لو رجعنا بابا جاب الولد من مراته التانية…….
تيتة هتعمل أيه فينا فضلنا ساكتين شويه محدش بيتكلم لحد ما عمو عمر قطع الصمت و قال)
المحامي : لا ي بنات ، دا أنا جاي عايز ماما فى حاجه ممكن تدخلوا جوه
ماما : مش هيمشوا ي عمر قول فيه آيه ؟! او عايز أيه دول عيالي
( كلنا استغرابنا آيه ممكن عمو عمر يكون عايز يتجوز ماما هااا و لكن عمو قال)
المحامي : والله العظيم مش هاخد الفلوس دي غير بعد سنة مش أنا أخوكي الكبير
ماما: مستوره الحمد لله وأنا لو كنت عايزهم كنت خدتهم ي عمر
المحامي : يلا سلام عليكم الفلوس أهى
ماما : طب استني
المحامي : أيه؟
ماما : فين ورقة الطلاق
المحامي : هتوصلك فى أقرب وقت
( وبعد مده فعلاً كانت ماما اطلقت و كنا عند خالى الكبير فى بيت العيلة مع تيتة ام ماما)
^^ بعد سنه ^^
ماما : ي بنات
كلنا : أيه ي ماما
ماما : هنسافر النهاردة
يمني : بجدددددد أخيرا هنتفسح ي ولاد
فرح : لولووووي
ماما : اعملوا حسابكم مش هنرجع تانى
(كلنا فضلنا نفكر ماما تقصد أيه ب كلامها ده طب ليه كلامها مش واضح لحد ما أتوقعت حاجه و قولت..)
فرح : يعنى أيه؟! هنموت هناك!؛
إسراء: تقصدي أيه ي حجه ؟!
ماما : هنمشي من البلد
اسراء : اااااية؟؟؟!!! قصدي ليه
تسنيم : بجد فرحت اووي ي ماما
اسراء : خبطتني ب المخدة ، اسكتي خالص ي تسنيم ، بس ليه ي ماما؟؟
فرح : هييااااا مش هنقعد فى البلد دي تاني و هنبعد عن مرات خالى الحرباية دى
يمني : بحزن تسنيم شدي أنتِ و فرح على جوه
فرح : ب استغراب إحنا مش صغيرين و هنقعد و نسمع بتقولوا أيه
يمني : أيه إللى حصل بينك و بين خالي ي ماما
ماما: بعصبية مفيش و مش عايزة حد يكلمني فى حاجه، زي ما قولت جهزوا شنطكم هنمشي بعد يومين
يمني : ب استفهام كده بدون أسباب هنسافر؟
ماما : فضلت ساكته و هي مش عارفه تقول أيه لكن قالت بحزن ودموع جيت أسند نفسي عليك لاقيتك زى إللي قبلك حيطة مايله
إسراء : ماما أيه إللى حصل؟!
ماما : انهارت عياط
( كلنا حضنها و كلنا بدأنا نفهم أننا هنمشي لان فيه مشاكل بين ماما و خالى لكن محدش قدر يتكلم و ماما قالت)
ماما : ادخلوا جوه ي بنات ، محتاجه أقعد لوحدي
يمني : أنا هقعد معاكِ بقا هنا فى الصاله
ماما : أنا نازلة اقعدوا أنتوا بقا
اسراء : رايحة فين؟!!
ماما : مشت
_
يمني : ي ولاد تفتكروا ماما مالها
فرح : ماما زهقت من هنا زينا و حابة تغير جو
تسنيم : تعرفي تسكتي خالص ي فرح
فرح : بعصبية أنا مش صغيرة على فكرة
إسراء: مش عارفة ليه حاسة ان ماما مش كويسة ، خالى قالها أااا
تسنيم : قالها أيه؟؟؟
إسراء: بصراحة خالكم عايز ..
يمني : عايز أيه
إسراء: يطلعنا من التعليم
يمني : دا إللى هو إزاى
اسراء : أمك قالتلي كده من يومين و ..
يمني : بس ليه !!؟ و هو حتى مش بيصرف علينا
تسنيم : اسراء ما تردي
اسراء : علشان ….
- يتبع الفصل التالي اضغط على (رواية لمة العيلة ) اسم الرواية