رواية فتاة في الجيش الفصل الثالث والعشرون 23 بقلم مريم محمود
رواية فتاة في الجيش الفصل الثالث والعشرون 23
جاسر بصدمه: فتوووووووون 😳
وكله مخدتش بالو جاسر قال ايه وطبعا جاسر جرى عليها وبقى يهز فيها
جاسر بدموع وخوف: فتون فتون ردى عليا عشان خاطرى فتون
فتون وهى بتتكلم بلعفيه: انا .......انا كويسه يا جاسر قوم وكمل وانا كويسه
جاسر: لا طبعا انا مش هسيبك
جاسر شال فتون وحطها فى العربيه وراح بيها على المستشفى وساب بقيت الدفعه يكملو
القائد بعصبيه: هو جاسر راح فين
الشخص اللى مع: راح المستشفى
القائد: خلاص وقفو ضرب نار وروحو رقبو المستشفى لحد ما يخرج واهجمو عليه هو اكيد من خوفو على الدفعه اللى مع راح من غير حمايه
الشخص: تمام يا باشا
وبعد كده راح قال لإرهاب أنهم يوقفو ضرب وبعد كده عملو اللى قال عليه وجاسر كان بيسوق بأقصى سرعة عندو وراح على المستشفى واول ما دخل جاسر بصوت عالى
جاسر: عااايز دكتوره بسرعه
وبعد كده راحو جابو سرير متحرك وجاسر حط فتون وراحو على اوضه العمليات وجاسر طبعا كان على اعصابو ومش عارف يهدى خالص وبقى رايح جى قدام الاوضه وبقى يدعى ربنا ودموعه فى عينى أن ربنا ينجيها وبعد شوايه الدكتوره طلعت من العمليات
جاسر بلهفه: ها يا دكتوره
الدكتوره: محتجين دم الانسه نزفت كتير اوى ومش لقين فصيلت دمها
جاسر: فصيلت ايه
الدكتوره: o
جاسر: انا فصليت دمى o خدى منى اللى انتى عايزه
الدكتوره: مش هينفع يا فندم محتجين دم كتير وانت مش هتقدر تتبرع بكل ده لوحده
جاسر اتعصب وعلى صوتو: اسبها تموت عشان مينفعش يا فندم انا قلتلك خدى منى اللى انتى عايزه
الدكتوره بخوف: حا حاضر يا فندم
وبعد كده جاسر راح عشان يتبرع بدم لفتون وخدو منو كميه كتيره وهو حاول يقاوم التعب وبعد كده الدكتوره خدت الدم ودخلت اوضه العمليات تانى وبعد ساعه الدكتوره طلعت
جاسر: ها يا دكتوره
الدكتوره: هى الحمدلله بقت كويسه وشلنه الرصاصه وهى دلوقتى نايمه بس جسمها هيسخن ابقى ابعتلها الممرضه تعملها كمدات
جاسر: ابقى اعملها انا الكمدات
الدكتوره: اللى تشوفو حضرتك عن اذنك
وبعد كده الدكتوره مشيت وجاسر حس بدوخه ومسك دماغو ولسه هيدخل لفتون وقع اغم عليه وكله اتلم عليه وشالو دخلو الاوضه اللى جنب اوضه فتون وفوقو جاسر مكنش قادر يقوم من مكانو بس كان بيعافر نفسو عشان كان عايز يشوف فتون
الدكتور: لا لا لازم ترتاح
جاسر: انا عايز اشوف فتون
الدكتور: ارتاح بس ولما تبقى كويس قوم وشفها
جاسر: لا لا انا عايز اشوفها دلوقتى
جاسر جه يقوم لقى نفسو دايخ نام على السرير تانى
الدكتور: نام شوايه وهتبقى كويس
جاسر مردش عليه ونام ومافيش ساعه وصحى تانى واول ما صحى راح لفتون لقها لسه نايمه جاب كرسى وقعد جنبها وحط ايدو على رأسها لقها سخنه جدا راح جاب الحاجه الكمدات وبقى يعملها كمدات لحد ما حرارتها نزلت شوايه وهى صحيت
فتون: انا انا فين
جاسر: أهدى يا حبيبتى انتى فى المستشفى
فتون: انا مش فكره حاجه هو ايه اللى حصل
جاسر حكلها على اللى حصل
فتون: طب وانت سبتهم وجبتنى المستشفى ليه وبقيت الدفعه عملت ايه
جاسر: اطمنى القائد مش عايز حد غيرى واكيد لما عرف انى مشيت وقف ضرب نار
فتون: وانت مالك متأكد كده ليه
جاسر: عشان قلتك انو مش عايز حد غيرى هيعمل ايه ببقيت الدفعه
فتون: طب وانت ناوى تعمل مع ايه
جاسر: هو انتى سيبه اللى انتى فيه وبتفكرى انا هعمل ايه مع القائد
فتون: عادى اللى انا فيه فاتره وهبقى كويسه هتعمل ايه بقى مع القائد
جاسر: سيبك انتى من الموضوع ده
فتون: طيب يا جاسر
جاسر: وانتى عامله ايه دلوقتى
فتون: جسمى كلو وجعنى
جاسر: أن شأ لله لما تخفى هنزلك اجازه
فتون: لا أن شأ لله لما اخف هكمل حرب معاك
جاسر بعصبيه: هو انتى مش مكفيكى اللى حصلك عايزه ايه تانى
فتون: وانت عارف انى بحب الجيش ومهما حصلى لازم اكمل الحرب زى اى دفعه
جاسر: وانتى مش اى دفعه زى ما انتى عارفه
فتون: لا انا زاى زى اى حد ولازم اكمل
جاسر: وانا قلت انك هتنزلى اجازه يعنى هتنزلى اجازه
فتون: اتكلم براحتك لاكن كلامك مش هيتنفز وبعد اذنك عشان عايزه انام
جاسر فى نفسو: حرام يا فتون وجع قلبى عليكى ولله حرام
وبعد كده راح هو كمان عشان ينام
وطبعا القائد مش ساكت ومستنى أن جاسر يخرج بأى طريقة وطبعا حاطت مراقبه
القائد: ها عملتو ايه
الشخص: فى انتظارو لحد ما يخرج وهنعمل اللى قلت عليه
وكله مخدتش بالو جاسر قال ايه وطبعا جاسر جرى عليها وبقى يهز فيها
جاسر بدموع وخوف: فتون فتون ردى عليا عشان خاطرى فتون
فتون وهى بتتكلم بلعفيه: انا .......انا كويسه يا جاسر قوم وكمل وانا كويسه
جاسر: لا طبعا انا مش هسيبك
جاسر شال فتون وحطها فى العربيه وراح بيها على المستشفى وساب بقيت الدفعه يكملو
القائد بعصبيه: هو جاسر راح فين
الشخص اللى مع: راح المستشفى
القائد: خلاص وقفو ضرب نار وروحو رقبو المستشفى لحد ما يخرج واهجمو عليه هو اكيد من خوفو على الدفعه اللى مع راح من غير حمايه
الشخص: تمام يا باشا
وبعد كده راح قال لإرهاب أنهم يوقفو ضرب وبعد كده عملو اللى قال عليه وجاسر كان بيسوق بأقصى سرعة عندو وراح على المستشفى واول ما دخل جاسر بصوت عالى
جاسر: عااايز دكتوره بسرعه
وبعد كده راحو جابو سرير متحرك وجاسر حط فتون وراحو على اوضه العمليات وجاسر طبعا كان على اعصابو ومش عارف يهدى خالص وبقى رايح جى قدام الاوضه وبقى يدعى ربنا ودموعه فى عينى أن ربنا ينجيها وبعد شوايه الدكتوره طلعت من العمليات
جاسر بلهفه: ها يا دكتوره
الدكتوره: محتجين دم الانسه نزفت كتير اوى ومش لقين فصيلت دمها
جاسر: فصيلت ايه
الدكتوره: o
جاسر: انا فصليت دمى o خدى منى اللى انتى عايزه
الدكتوره: مش هينفع يا فندم محتجين دم كتير وانت مش هتقدر تتبرع بكل ده لوحده
جاسر اتعصب وعلى صوتو: اسبها تموت عشان مينفعش يا فندم انا قلتلك خدى منى اللى انتى عايزه
الدكتوره بخوف: حا حاضر يا فندم
وبعد كده جاسر راح عشان يتبرع بدم لفتون وخدو منو كميه كتيره وهو حاول يقاوم التعب وبعد كده الدكتوره خدت الدم ودخلت اوضه العمليات تانى وبعد ساعه الدكتوره طلعت
جاسر: ها يا دكتوره
الدكتوره: هى الحمدلله بقت كويسه وشلنه الرصاصه وهى دلوقتى نايمه بس جسمها هيسخن ابقى ابعتلها الممرضه تعملها كمدات
جاسر: ابقى اعملها انا الكمدات
الدكتوره: اللى تشوفو حضرتك عن اذنك
وبعد كده الدكتوره مشيت وجاسر حس بدوخه ومسك دماغو ولسه هيدخل لفتون وقع اغم عليه وكله اتلم عليه وشالو دخلو الاوضه اللى جنب اوضه فتون وفوقو جاسر مكنش قادر يقوم من مكانو بس كان بيعافر نفسو عشان كان عايز يشوف فتون
الدكتور: لا لا لازم ترتاح
جاسر: انا عايز اشوف فتون
الدكتور: ارتاح بس ولما تبقى كويس قوم وشفها
جاسر: لا لا انا عايز اشوفها دلوقتى
جاسر جه يقوم لقى نفسو دايخ نام على السرير تانى
الدكتور: نام شوايه وهتبقى كويس
جاسر مردش عليه ونام ومافيش ساعه وصحى تانى واول ما صحى راح لفتون لقها لسه نايمه جاب كرسى وقعد جنبها وحط ايدو على رأسها لقها سخنه جدا راح جاب الحاجه الكمدات وبقى يعملها كمدات لحد ما حرارتها نزلت شوايه وهى صحيت
فتون: انا انا فين
جاسر: أهدى يا حبيبتى انتى فى المستشفى
فتون: انا مش فكره حاجه هو ايه اللى حصل
جاسر حكلها على اللى حصل
فتون: طب وانت سبتهم وجبتنى المستشفى ليه وبقيت الدفعه عملت ايه
جاسر: اطمنى القائد مش عايز حد غيرى واكيد لما عرف انى مشيت وقف ضرب نار
فتون: وانت مالك متأكد كده ليه
جاسر: عشان قلتك انو مش عايز حد غيرى هيعمل ايه ببقيت الدفعه
فتون: طب وانت ناوى تعمل مع ايه
جاسر: هو انتى سيبه اللى انتى فيه وبتفكرى انا هعمل ايه مع القائد
فتون: عادى اللى انا فيه فاتره وهبقى كويسه هتعمل ايه بقى مع القائد
جاسر: سيبك انتى من الموضوع ده
فتون: طيب يا جاسر
جاسر: وانتى عامله ايه دلوقتى
فتون: جسمى كلو وجعنى
جاسر: أن شأ لله لما تخفى هنزلك اجازه
فتون: لا أن شأ لله لما اخف هكمل حرب معاك
جاسر بعصبيه: هو انتى مش مكفيكى اللى حصلك عايزه ايه تانى
فتون: وانت عارف انى بحب الجيش ومهما حصلى لازم اكمل الحرب زى اى دفعه
جاسر: وانتى مش اى دفعه زى ما انتى عارفه
فتون: لا انا زاى زى اى حد ولازم اكمل
جاسر: وانا قلت انك هتنزلى اجازه يعنى هتنزلى اجازه
فتون: اتكلم براحتك لاكن كلامك مش هيتنفز وبعد اذنك عشان عايزه انام
جاسر فى نفسو: حرام يا فتون وجع قلبى عليكى ولله حرام
وبعد كده راح هو كمان عشان ينام
وطبعا القائد مش ساكت ومستنى أن جاسر يخرج بأى طريقة وطبعا حاطت مراقبه
القائد: ها عملتو ايه
الشخص: فى انتظارو لحد ما يخرج وهنعمل اللى قلت عليه
- تابع فصول الرواية عبر الرابط التالي (رواية فتاة في الجيش) اضغط على أسم الرواية