رواية روز الفهد الفصل السادس عشر بقلم أمنية يحيي
رواية روز الفهد الفصل السادس عشر
فجاه دخل عليهم شخص اول ما شافته روز
قالت بصدمه : ناهد
الكل لف بصدمه شافو ناهد بس كان شكلها هادى كانت فارده شعرها ومش حاطه ميكاب خالص وكانت لابسه لبس محترم
قال فهد بغضب : انتى يا بت انتى ايه اللى جابك هنا
ناهد بحزن شديد : آسفه والله انا بس كنت جايه اتطمن عليكى قبل ما اسافر
ريم وملك : وتسافري فين بقا مش كنتي قاعده مع أمك الشيطانه دى
ناهد بحزن : لا امى ايه بقى ما خلاص مفيش ماما تانى
الكل بصدمه : ايه ماتت
ناهد بحزن : ياريت على الأقل مكنتش هبقا متعذبه بالطريقه دى
روز : امال ايه اللى حصل انطقى
ناهد بأسف : حاضر والله هقولك على كل اللى حصل بس قبل ما احكى حاجه عايزاكى تسامحينى
ملك : ما تقولى في ايه فى الليله الكبيره اللي انتى عاملاها
ناهد : نعمات مش امى
الكل بصدمه : ايه
روز بصدمه : ايه اللى إنتى بتقوليه ده يا ناهد
ناهد بصدق : والله العظيم أنا مش بكدب نعمات كانت واخدانا كلنا ضحايا لحقدها على عيلتنا
روز : عيلتكو ازاي
ناهد : لا هيا عيلتنا إحنا الاتنين مامتك ومامتى اخوات انتى بنت خالتي يا روز
روز بصدمه : انتى بتخرفى بتقولى إيه
ناهد : بصى أنا اتصدمت زيك بالظبط بس أنا كنت شكه فيها من ساعه ما فهد وملك ومالك وريم جم ياخدوكى
روز : احكى اللى حصل بالتفصيل
ناهد : أنا كنت بحاول استدرجها واعرف ايه اللى هيا مخبياه عليا لحد ما فى يوم
فلاش باااك
كنت قاعده فى اوضتى بليل فجأة سمعت صوت اللي اسمها نعمات بتتكلم في الموبايل فطلعت اشوف في ايه سمعتها بتتكلم في الموبايل وبتقول السر ده مستحيل يتكشف انا فضلت مخبيه السر ده 23 سنه وعلى حسب ما سمعت من المكالمه أنها بتقول ان في سر كبير وفجأة قالت ان مستحيل روز تعرف إن ناهد تبقى بنت خالتها ومستحيل اخليهم يعيشو حياه سعيده ابدا
أنا كنت واقفه ورا الباب
وهي ما كانتش واخذه بالها ان في حد واقف وبعدين انا طلعت لها
وقلت لها : هوا اللي انا سمعته ده صح
ردت هي وقالت بتوتر : سسسمعتتى اايه
ناهد بصريخ : اللى أنا سمعتو ده صح
نعمات بتوتر شديد : ططب مما اننا باقولك ااهو ااايه اللي سسمعتيه
ناهد بصراخ : ردي عليا اللي انا سمعته ده صح روز تبقى بنت خالتي
نعمات بصراخ وشر : ايوه وانا اللي خطفتك منهم زمان وانتى
صغيره ايوه انا اللي خطفتك منهم عايزه ايه بقى خطفتك
منهم عشان مكانش في حد في البلد غيري انا اللي مش
بيخلف اطلقت ومجاليش عرسان حتى لو كان العريس ده
ايه كنت هرضا بيه وفي يوم ولاده روز كنت مخططه ان انا
هاخطفك هاخطفك عشان احرق قلبهم كلهم , وفعلا خليتهم
فرحانين بولاده روز ' واستنيت شهر شهرين ثلاثه وقلت
هانفذ الخطه خلاص ' كنت انت دائما بتلعبي مع روز وبتحبيها
جيت انا ورحت خليتهم فرحانين البلد كلها كانت فرحانه
, وخليتهم كلهم قاعدين مع بعض واخذتك من وسطهم وما
حدش حس منهم بحاجه , وجيت على هنا وكان ليا قرايب هنا جابولى شغل وهما اجرولى بيت قعدنا هناك فى البيت ده 20 سنه , لحد ما عرفت إن هاشم ( ابو روز ) نزل مصر لما مراته ماتت
وكانت روز ساعتها عندها 16 سنه وانتى كنتى 20 روحت لابو روز وهو كان عارفنى لانى كنت جارته فى الصعيد بس الفرق إن هما كانو أغنى ناس فى الصعيد واحنا كنا غلابه المهم روحتله ولفيت عليه وخليته يتجوزنى بحجه إن انا هربيكى انتى وروز مع بعض وهو سألنى خلفتى إمتى وانا قولتله إن ربنا كرمنى بعد ما جيت على هنا واتجوزت وخلفتك وابوكى مات، واتجوزنا وكنت دايماً بكرهك فى روز واخليكى تإذيها ، مكنتش اعرف إن هييجى يوم والسر يتكشف ،وأكملت بجنون : واهو السر تتكشف بعد ٢٣ سنه ، بس برضو وصلت لهدفى وفرقتكو
ناهد بعياط وصراخ : حسبى الله ونعم الوكيل ، إنتى شيطانه وانا والله لسافر لاهلى الحقيقيين لكن قبل مسافر هاروح لروز واترجاها انها تسامحني وافهمها على كل حاجه
نعمات بجنون : لا لا اوعى تسيبينى
ناهد سابتها وراحت لمت هدومها وطلعت بره
وسالتها : قوليلي اسم عيلتى ايه
نعمات بجنون : ما قولتلك اكبر عيله في الصعيد بس للاسف أنا عرفت إن امك ماتت وفضلت تضحك
ناهد ببكاء : ايه
نعمات بتضحك وبس.
وناهد سابتها وراحت لروز
باااااك
روز بصدمه : انتى كدابه
ناهد بصدق : والله ما بكدب ولو عايزين تسألو اي حد اسألوا
مالك : لا واحنا كدا صدقنا اللعبه دى
فهد بهدوء بص لناهد وشاف الصدق فى عيونها وقال بهدوء : هى مش بتكدب يا جماعه
الكل بصدمه : ايه اللى بتقوله ده يا فهد
روز بهدوء :__
يتبع الفصل السابع عشر اضغط هنا
- الفهرس يحتوي على جميع فصول الرواية كاملة :"رواية روز الفهد" اضغط على اسم الرواية