رواية عناء طفلة البارت الثاني عشر 12 والأخير بقلم روان
رواية عناء طفلة الفصل الثاني عشر 12 والأخير
مااهى : انت كويس فى ماايه جاابتله ماايه وامير شرب
مااهى : كويس
امير : لا مش كويس قلبى وجعن*ى
مااهى قاامت من جمبه ولسه هتمشى
امير : مت..ش..يش واغمى علييه
مااهى جريت عليه
مااهى بصوت عاالى : امييير ...!!
الكل دخل ولاقى امير مغمى عليه اتصلوا ب الدكتور بسرعه بعد شوية الدكتور وصل وكشف عليه
الدكتور : المريض كويس
الدكتور : عاايزين حااجه سلاام ومشى
مااهى قعدت جمب امير ل حد م صحى
مااهى : انت كويس
امير : ايوة ومرة واحده مااهى دمعت
امير : اي ماالك
مااهى : مفيش في حااجه دخلت فى عينى
امير : بتكدبى عليااا يامااهى
مااهى عيطت اكتر
امير : اهدى بس
مااهى : حااضر هديت اهو
امير : مالك بقااا
مااهى : مفيش المهم انا قررت اجى اعيش معااكم
امير : لا مش هتيجى
مااهى : تمام
امير : يااهبله مش هتدخلى البيت غير وانتى مرااتى
مااهى : بجد
امير : بجد ياعيون امير اخيرااا هتبقى مرااتى
مااهى : انا بحبك ياامير
امير : نعم قوليها تاانى
مااهى : لا مش سمعتها مرة يبقاا خلااص
امير : هتقولى ولا
مااهى : هتعمل اي
امير : هخط*فك يابنت
مااهى : هقولها بس متفكرش انى خوفت لا هقولها علشاان انااا بحبك
اسمااء اتصلت على يوسف يجى بسرعه يوسف جيه
امير : كماان مرة
مااهى : انت ط*مااع يااض
امير : انا بم*وت فيكى
يوسف : احم احم
امير : اتفضل يابابا واتفضلى ياماما
اسمااء ويوسف دخلوا يوسف اول مشااف مااهى فرح يوسف : ينفع الل انتى عملتيه فيناا دا
مااهى : انااا اسفه ياعمى
يوسف : ولاا يهمك
امير : بابااا انا عاايز مااهى
يوسف : اي
اسمااء : عيب كدااا اتلم
اميرر : اناا عاايز اتجوز مااهى لمااا سمعوا الخبر فرحواا واسمااء رااحت ل مااهى واتاسفتلهاا على كل الل عملته فيهاا وبقت تعتبرهاا زي بنتها
عداا سنه
مااهى وامير اتجوزوا وبقوا عايشين لوحدهم
امير : كح كح كح
مااهى : ماالك
امير : مفيش اناا كويس
مااهى : لا مش كويس انت خدت الحبايات
امير : نسيت
مااهى راحت جاابت الحبيه واتدهاله
مااهى : بقيت كويس
امير : ايوة
مااهى : امير اناااا
امير : جعاانه صح
مااهى : يااعم استنى اكلم
امير : يااعم...!!
مااهى : اناااا
امير : نطلع نخرج شوية
مااهى : اناااا يازف*ت
امير : زفت انت اتهبلتى ازاى تقوليلى كدااا
مااهى لاحظت ان امير اتعصب من الكلمة الل قالتهاا
امير لسه هيزعقلهااا راحت مااهى قاالت
مااهى : اناااحا*امل
امير : انتى عاارفه لو قولتى الكلمة دى هزعلك عماال يكلم ومش مستوعب اي قولتى اي
مااهى : انا حاا*مل فى نونو
امير : تمام انا هعمل اي
مااهى : انت مش فرحاان
امير : عاادى
مااهى : انت زعلاان منى انا اسفه
امير : علشاان اسامحك عاايز 10 ضغط ع السريع
مااهى : حااضر ولسه هتننزل على الارض
امير : رااحه فين يااهبله انا مساامحك
مااهى : بحبك
امير : قوليهااا تاانى يابنت عاايز اسمعهاا من صوتك الحلو داا
مااهى : اتريق اووى
امير : والله لااا
مااهى : قولى يااامير
امير : متهربيش عاايز كلمة بحبك
مااهى : لاااا مش هقولهاااا
امير : مااشى ياامااهى
مااهى : مااشى
امير الفون بتااعه رن امير رد
امير : ايوة ياحبيبتى ماالك جااى اهو فى السكة مش هتااخر استنى بس مرااتى تناام واجى امير شاايف مااهى بتولع
مااهى : مين دى
امير : انتى ماالك
مااهى اول م سمعت الكلمة دمعت
امير شافها كداا صعبت عليه
امير : يااهبله ياعبيطة انا بمثل عليكى بلااش تعيطى
مااهى : اوعاااا كدااا
امير : لااا انا عندى مفاجاءة تيجى نساافر
مااهى : فين
امير : هنساافر روسياااا اي رايك
مااهى : دى بتحاارب انتى مودينا هنااك نمو*ت
امير : بهزر هنروح جزر المالديف اي رايك
مااهى : موجودة فين دى
امير : جمب اسكندرية كدااا
مااهى : اناا حااسه انى روحتهاا
امير : روحتيها كماان ياهبله
مااهى : حااسه
امير : تعرفى انا هعمل اي
مااهى : اي
امير : هاخدك واناا مساافر ف الطاائرة هرميكى ف البحر
مااهى : اكلم جد بقاا
امير : احناا هنروح القااهرة علشاان شغلى هنااك
مااهى : بجد وهتودينى الئلعه
امير : اسمها القلعه
مااهى : اي وكماان هتاخدنى عند محمد على
امير : ايوة
مااهى : اناا عاايزة اروح كماان اشوف صلااح
امير : مين صلااح دا
مااهى : صلااح الدين الايوبى بنااا اي بنااا الئلعه
امير : ناامى يامااهى ناامى يامااا
مااهى فضلت تكلم وامير ناام وساابها
مااهى : انت نمت شكرااا وناامت هياا كماان
تمت النهاية.. اقرا ايضا رواية حور الاسر كاملة عبر دليل الروايات للقراءة والتحميل
- تابع الفصل التالي عبر الرابط: "رواية عناء طفلة" اضغط على أسم الرواية