رواية أحفاد الفهد الفصل الأول بقلم ندى أحمد
رواية أحفاد الفهد الفصل الأول
فى حفلة عيد ميلاد أروى و الكل مبسوط و بيحتفلوا بعيد ميلادها ١٨
أروى كانت واقفة و بتراقب بعنيها و مستنية أدهم و مش مصدقة انها اخيرا هتتشجع و تعترف بحبها له و هى خايفة ان قلبها ينكسر لأنها بتحب أدهم من وهى طفلة بضفاير
ندى و بتديها هديتها : كل سنة وانتى طيبة يا أروى
أروى: كل سنة وانتى طيبة يا خالتو
ندى : بسم الله ماشاء الله يا حبيتى طالعة زى القمر
أروى حضنتها: والله يا خالتو انتى الوحيدة اللى رافعة معنوياتى فى العائلة ديه و الله انتى اللى قمر يا نونو
فى وسط الحفلة
نوح شد فيروز بعيد شوية
نوح وهو بيبص على فستانها: ايه الفستان الحلو ده مش شايفة انه واسع شوية
فيروز: عجبك انا مش مصدقة ما انا قولت بلاش بقى ضيق علشانك
نوح بغيرة : والله أضيق من كده ايه هتمشى عريا*نة ولا ايه
فيروز: فى ايه يا نوح فستان عادى اهو و بعدين ما كل اللى فى عيد الميلاد قريبنا و اخواتى و اخواتك مش حد غريب
نوح : لاء برده انا محبش حد يشوفك كده و ايه ده ان شاء الله اللى حطاه فى وشك ده رايحة كبارية ولا ايه و طلع منديل و بدا يمسح الروج
نوح وهو بيمسح الروج : و كمان احمر ده انتى ليلتك مش هتعدى يا فيروز انهاردة
فيروز : خلاص والله يا نوح ده كل الناس مبسوطة و بعدين ما كل البنات لابسة فساتين أضيق من فستانى بكتير
نوح : انا مليش دعوة بالبنات التانية بس انتى تخصينى و انا بغير يا فيروز
فيروز : ابعد بقى انت وحش اصلا ده انا مصدقت ان ماما وافقت و بعدين ما كل البنات بتعمل كده علشان يطلعوا حلوين
نوح حط صوابعه على شفايفها: انتى اصلا قمر مش محتاجة حاجة يا روزى
فيروز بتمثيل وراحت مربعة اديها و لفت وشها عنه : لا انا زعلانة منك
نوح لف و بص فى عنيها : و انا مقدرش على زعلك و بمشاكسة قرب منها و كان هيبو'سها
فيروز بخضة بعدت : بتعمل ايه يا نوح عيب
نوح : هصلحك يا روز
فيروز : لاء خلاص مسمحاك
نوح بمشاكسة: لاء شكلك لسه زعلانة انا بحب اتأكد بنفسى
فيروز : لاء انا مش زعلانة خلاص يا نوحى والله
نوح بهيام : والله انا لازم اكلم عمو معتز على الخطوبة ديه احنا بقلنا سنتين و انا لو عليا انا عايز نتجوز دلوقتى
فيروز وشها احمر : انا هروح اشوف ماما عايزة حاجة
نوح : اهربى اهربى بكرة لما نتجوز مش هتعرفى تهربى منى يا روزى
زياد دخل الحفلة متأخر
زياد : كل سنة و انتى طيبة يا رورو
أروى: و انت طيب كده يا زياد تتأخر على عيد ميلادى انا مردتش أطفى الشمع من غيرك
زياد : معلش يا أروى انتى عارفة الشغل
أروى: خلاص ماشى
زياد كان واقف و بيضحك فجأة اختفت ضحكته و عنيه بقيت تطلع نار و اتجه ناحية سلوى بنت خالته
سلوى كانت لابسة فستان مفتوح من عند الصد'ر و واقفة بتهزر مع كريم (زميلها فى الجامعة )
زياد بغضب بيحاول يداريه مسك ايد كريم جامد : ازيك يا كريم ايه اللى جابك
سلوى بتحاول تلم كلام زياد قدام كريم : انا اللى عازمته يا زياد انت عامل ايه
زياد بصلها و بغضب: انا كويس
كريم : طب انا لازم أمشى يا سلوى عندى معاد مهم انا جيت بس علشان مقدرش على زعلك
سلوى : ماشى يا كريم مع السلامة
كريم مشى و زياد كان على آخره
زياد : ايه اللى جاب الواد الملزق ده و ايه اللى انتى لابسه ده انا كام مرة اقولك على لبسك و الواد ده
سلوى : وانا كام مرة يا زياد اقولك انك ملكش حكم عليا انت مش اكتر من ابن خالتى يا زياد انا بابا و ماما بس اللى ليهم حكم عليا
زياد : لو شوفتك واقفة معه ولا مع غيره يومك مش هيعدى يا سلوى و حطى شال او حاجة على كتفك ده
سلوى بعناد : لاء
وجت تمشى الفستان كان مفتوح من عند الرجل و رجلها ظهرت
زياد بغضب : استنى عندك ايه ده الفستان مفتوح من الرجل كمان كمان لا ده انتى مش ناوية تجبيها لبر شكلك بقى اطلعى غيرى الزفت ده و بعدين بابكى شاف الزفت ده عليكى و لا لاء
سلوى : لاء لسه انا كنت ما أروى طول اليوم و لبست هنا
زياد : اطلعى حالا غيرى المسخرة ديه و لينا كلام تانى مع بعض و انا هعرف اك'سرك دما'غك الناشفة ديه
سلوى : هو انا عسكرى من اللى عندك و بعدين ديه مبقتش عيشة ديه و طلعت
فى الحفلة كيان كانت واقفة مع ندى و فهد (والديها ) و معتز ( عمها ) و ملك ( خالتها )
حازم جيه عليهم : ازيك يا عمو ، ازيك يا طنط
فهد : ازيك يا حازم انت رجعت امتى
حازم : انا لسه راجع الصبح و لسه منمتش لحد دلوقتى (شغال طيار )
كيان بغيرة : بجد ربنا يقويك
معتز لحازم : ده انت شكلك منيل الدنيا ولا ايه
معتز : ما تيجى يا فهد اكلمك فى موضوع مهم و اخدهم
و كيان جيت تمشى حازم مسك ايديها
حازم : ينفع اعرف الجميل زعلان ليه
كيان بتظاهر الزعل : ابعد عنى انت خا'ين اصلا
حازم : خا'ين ليه انا عملت ايه اصلا
كيان : شوفتك فى الحلم و المضيفة بتهزر معاك خليها تنفع
حازم بضحك : بجد والله
كيان : ايوة انا احلامى متنزلش الأرض
حازم : لا شكلها هتنزل المرة دى هو انتى هبلة يا كيان حلم ايه انا اول مرة اشوف واحدة مضايقة من خطيبها علشان شافته فى الحلم
حازم بهيام : و بعدين يبقى معايا القمر ده كله و ابص بره انا مبشوفش غيرك يا كيان❤ شكلك قمر اوى النهاردة
كيان : بجد يا زوما شكلى حلو
حازم : حلو بس ده انا عايز اخبيكى من عيون الناس
كيان بخجل عضت على شفايفها اللى تحت
حازم اول ما كيان عملت كده مكنش قادر يمسك نفسه و كان نفسه هو اللى يكون عا'ضض على شفايفها
حازم بهزار : لاء انا لازم اكلم عمى يستعجل الجوازة علشان دقيقة كمان وكل اللى فى عيد الميلاد ده هيقفشنا فى وضع م'خل بالادا'ب
كيان ضحكت على كلامه بدلع و رقة
حازم جرى بلهفة : عمو فهد
عند أروى كانت وقفة مع نور بنت خالتها
أروى: هو أدهم اتأخر كده ليه
نور : مش عارفة بس هو قال انه مش هيتاخر
نور : اهو أدهم وصل
أروى بلهفة : فين
أروى اول ما شافته ابتسمتها اختفت
أدهم دخل و كان فى ايده بنت و كانوا باين عليهم انهم مبسوطين اوى
أروى اتجمدت الدموع فى عنيها و طفوا الشمع و هى خلاص مش عارفة تعمل ايه و عايزة تعرف مين البنت ديه
و أروى راحت تدور على أدهم
أروى اتخضت لما شافت أدهم و البنت ديه فى حضنه و بيبو'سها
أدهم لمحها : أروى انتى فاهمة غلط
أروى جريت و هى بتعيط
البنت ( انجى) : فى ايه يا بيبى مالها ديه
أدهم: انا لازم اعدل الموقف اللى حصل ديه لسه صغيرة و ممكن تكون اتخضت و ساب انجى و جرى على أروى
أدهم مسك أروى من اديها : أروى انا اسف انى خليتك تشوفى المنظر ده انا عارف انك لسه صغيرة و اتخضيتى من اللى شوفته
أروى: انت غبى يا أدهم علشان انا بحبك
أدهم بصدمة : ........
يتبع الفصل الثالث اضغط هنا
- الفهرس يحتوي على جميع فصول الرواية كاملة :"رواية أحفاد الفهد" اضغط على اسم الرواية