رواية دمرتني ومازلت احبك الحلقة التاسعة عشر 19 بقلم مريم غريب
رواية دمرتني ومازلت احبك الفصل التاسع عشر 19
محمد:يوسف.
يوسف لف للصوت ولقاه محمد..بصله جامد وماكنش بيفصلهم الا كام متر.
يوسف بابتسامة توعد:اهلا..تصدق انا اللى كنت جايلك بنفسى..بس كويس انك سبقت وجتلى برجليك.
وقرب عليه ولسا محمد هيتكلم لقا يوسف بينهال عليه بالضرب واللكمات الكتيره فاضطر محمد انه يدافع عن نفسه...وفضلو هما الاتنين يضربو فى بعض..والعمال والناس اللى حواليهم شافوهم بالمنظر ده ف اتلمو عليهم وحاشوهم عن بعض..ويوسف فضل يزعقلهم عشان يسبوه.
يوسف بزعيق:سيبونى..سيبونى هقتله.
محمد بزعيق:اهدا يايوسف خلينا نتفاهم.
يوسف:نتفاهم..نتفاهم ليه هتفصلنى عليها مثلا ودينى ل اقتلك واقتلها.
محمد:انت غبى ومش فاهم اى حاجه.
يوسف:انا فاهم كل حاجه من زمان بس كنت مغمض عنيا لكن خلاص فتحت بس برافو يامحمد..احييك تكسب..تكسب جاى تقولى انك انت اللى انتصرت بس العيب مش عليك انت مش غلطان العيب على السافله اللى مشيت وراك.
محمد:يووسف..اوعى تتكلم عليها كده قلتلك نتكلم ونتفاهم.
يوسف:قسما بالله ل اطلع روحك فى ايدى.
محمد:وانا موافق بس اسمعنى الاول.
.......................................................................................................................................................
اما فى بيت ال سليم فى شقة ابراهيم..قاعد هو وميرفت بيتفرجو على التلفزيون.
ابراهيم:هى ساره فين انا مش سامعلها حس يعنى!!
ميرفت:هى قالت انها عايزه تنام.
ابراهيم:هى اتغديت؟؟
ميرفت:ولا فطرت ولا اتغديت..وانا غلبت معاها مش عارفه فيها ايه مالها!!
ابراهيم:اكيد ابنك هو اللى مزعلها.
ميرفت بحقن:جرالك ايه ياابراهيم؟؟كل حاجه تحصلها تقولى ابنى ابنى.
ابراهيم:يعنى هى بتكلم مين غيره هى اساسا مالهاش علاقه فى الدنيا الا بيه هو بس م انتى عارفه انها بتحبه.
ميرفت:عارفه بس مش ضرورى يكون هو اللى مزعلها جايز حد فى الشركه مثلا.
ابراهيم:ومين بقى اللى هيجرأ ويزعل مديرة الشركه؟؟ماعلينا انا بفكر اول ما يرجع يوسف نعملهم فرح على طول زى ميرنا وماذن كده.
ميرفت:ومالك مستعجل كده؟؟!!
ابراهيم:ياستى عايز اشوف ولاد ابنى واطمن على بنت اخويا قبل م اموت فىيها حاجه دى؟؟
ميرفت:بعد الشر عليك متقولش كده تانى انشاء الله هتشوفهم هما وعيالهم كمان.
ابراهيم:ههههه يامين يعيش ياميرفت..انا بس اطمن عليهم واللى فىيه الخير يقدمه ربنا.
.......................................................................................................................................................................
اما عند يوسف ومحمد....بعد الناس م هدت يوسف بالعافيه واقنعوه يتكلم مع محمد قعدوهم فى حته لوحديهم عشان يعرفو يتكلمو.
محمد:بوص يايوسف انا عايزك تسمعنى للاخر ولو حسيت ان كلامى فيه اى كدب اعمل فيا اللى انت عايزه وانا والله هبقى راضى.
يوسف بكظم غيظ:اخلص وهات اللى عندك عشان انا جبت اخرى خلاص.
محمد:ماشى..انا اول مره شوفت ساره كانت عندك فى الشركه..وبعد كده اتعرفت عليها اكتر و غيرتها لحد مابقت بشكلها الحالى الطبيعى بس هى اللى كانت مخبيه كل مفاتنها.
يوسف بغيظ وصوت عالى:اخلللللص.
محمد:منكرش ان انا كنت بعمل معها كل ده فى الاول عشان اتسلى معاها كام يوم..بس شويه شويه لمست روح ساره وعرفت اد ايه هى طيبه وعلى نيتها ومش خبيثه زى معظم الناس..بتتصرف على احساسها منغير م تفكر وده اكبر دليل على طبيبتها وده السبب الرئيسى لحبى ليها ومع الوقت حبيتها اكتر..ومن حوالى 10 ايام كنت عندها فى الشركه عندك وصرحتها بكل حاجه وعرضت عليها الجواز بس اتفجئت من ردها عارف ردها كان ايه.
ساره بصدمه:محمد انت بتقول ايه؟؟
محمد بحب:بقول بحبك..عايز اتجوزك..انا كنت فاكرك عارفه اساسا انى هكلمك فى الموضوع ده عشا....
ساره مقاطعا:محمد...لوسمحت كفايه.
محمد:كفايه ايه ياساره..انا مش فاهم حاجه.
ساره:محمد انا اسفه جدا واضح انك فهمتنى غلط.
محمد:مش فاهم برده..متخليكى واضحا ياساره.
ساره:محمد انا اسفه فى اللى هقولهولك بس ارجوك متزعلش منى..انت بالنسبه لى اخويا وماينفعش الاخ يتجوز اخته.
محمد بصدمه وصوت مخنوق:اخوكى.
ساره:ايوه انت عارف معزتك عندى عامله ازاى..انت اخ وصديق..احسن صديق فى الدنيا كمان وانا عمرى ماهنكر وقفتك جمبى بالعكس ده جميل وهفضل شايلاه طول عمرى وهستنى اليوم اللى هردهولك فيه.
محمد بضحك:ساره انتى بتهزرى صح؟؟
ساره:انا بتكلم بجد.
محمد:ساره..ساره انا عارف انى فجئتك وانا مش مستعجل والله خدى وقتك فكرى على مهلك.
ساره بتاثر:محمد ارجوك كفايه..متبوظش الصداقه الجميله اللى بيننا.
محمد:فى حد تانى؟؟
ساره:ايوه.
محمد:ممكن اعرف مين؟؟
ساره:ممكن....يوسف.
محمد:يوسف!!يوسف ابن عمك؟؟
ساره:ايوه وانا اسفه كمان دى اخر مره هتشوفنى فيها انا وعدته كفايه انى قابلتك النهارده من وراه انا مش عارفه لو عرف ممكن يعمل ايه؟؟
محمد برجاء:ساره ارجوكى كفايه تعذبينى وقوليلى انك بتهزرى معايا.
ساره:لا يامحمد مش بهزر.
محمد:ساره طب انسيه..عشان خاطرى حاولى انسى امره وهخليكى مبسوطه.
ساره:مقدرش انا بحبه ووعدته ولو خلفت وعدى ليه عمره ما هيغفرلى ابدا.
محمد:بس...
ساره مقاطعا:محمد..يوسف حب عمرى حب طفولتى والمراهقه والشباب..تفتكر بعد العمر اللى عيشته ده كله فى حبه هقدر اشيله من قلبى ومن كيانى كمان؟؟
يوسف:وانا اتاكد ازاى من كلامك ده؟؟
محمد:والله انا عملت اللى عليا وريحت ضميرى..عشان مئنبش نفسى لو حصلها حاجه بسببى..وانا م فضليش غير حاجه اخيره اعملها قبل م اقوم امشى.
وطلع من جيبه مصحف صغير وحلفله.
محمد:والله العظيم انا م لمست ساره لا بالسؤ ولا بالشر ولا عمرى فكرت اعمل حاجه زى كده..وفى حاجه تانيه عايز اقولهالك فبل م امشى برده..ساره فى الاول كانت زى النبته وانا بيدوب سيقتها وكبرت وبقت ورده جميله واختارتك انت عشان تبقى مسؤل عنها ويئما تهملها لحد م تدبل وتموت يئما تهتم بيها وتديها حنانك عشان تقدر تعيش وتقوى..سلام يايوسف.
ومشى محمد وفضل يوسف يفكر فى كلامه وفى باله:معقول يكون كلامه صح؟؟يعنى ساره كويسه....ودمع.
وقال:يعنى هى كويسه محدش لمسها..ياااه كأنه جبل تقيل ياحبيبتى واتشال من على صدرى..اه لو تعرفى ياساره انا بحبك اد ايه.
ومسك موبايله وكلم ابراهيم.
ابراهيم:الو.
يوسف:ايوه يابابا ازيك.
ابراهيم:الحمدلله يابنى وحشنى يايوسف.
يوسف:هههه وانت كمان والله يابابا ازيكو كلكو عاملين ايه؟؟
ابراهيم:الحمدلله كلنا كويسين.
يوسف:احم قولى يابابا ساره رجعت من الشركه..عامله ايه؟؟
ابراهيم:هحح ساره..ساره احنا تعبنا معاها.
يوسف بخضه:ليه مالها حصلها حاجه؟؟
ابراهيم:مش عارف من ساعة م رجعت من الشركه وهى قاعده فى اوضتها ولا فطرت ولا اتغديت.
يوسف بضيق:ازاى يابابا تسيبوها منغير اكل كل ده؟؟
ابراهيم:يعنى هنعمل ايه بس..كل م امك تدخلها الاكل م تكلش وتقول هتنام..هو انت زعلتها يايوسف؟؟
يوسف:ايوه..بس خلاص انا راجع بكره وهصلحها.
ابراهيم:هى التشطيبات خلصت خالص القريه كلها خلصت يعنى؟؟
يوسف:اه كله تمام وكويس الحمدلله..بس يابابا انت لازم تجبرها تاكل.
ابراهيم:طيب م تكلمها انت وقولها انك جاى وارهنك هتيجى تاكل المطبخ كله.
يوسف:هههه لا انا عايز اعملهلها مفاجأه اوعى تقولها يابابا انى راجع بكره.
ابراهيم:ماشى ياحبيبى مش هقولها..ترجع بالسلامه.
يوسف:الله يسلمك..سلام.
ابراهيم:مع السلامه ياحبيبى.
.......................................................................................................................................................
اما ساره قاعده فى اوضتها على السرير فى وضع التكور ودموعها بتنزل بصمت وبتعيد شريط ذكريتها كله مع يوسف من وقت ما كنو صغار لحد م كبرو واخيرا حصل بينهم الحب.
كل جسور الود هدمت يا حبيبي ... كل اخفاقة قلب قتلتها وهي تنبض في مخدعها ...كل الحنين اغتالته يد عنادك ... لم تعُد تفرحك يا حبيبي سوي دموع عينيّ ... ولم يعُد يبُهرُكَ صراخ اشتياقي ... اصبحت بعدك انينآ يتحرك يملأ فراغات الوادي الحزين بأغنياته
سامح عوض
وهنا رن موبايلها وكان معتز..ف ردت.
ساره بهذيان:الو.
معتز:ايوه مساء الخير يا انسه ساره..انا اسف لو اتصلت فى وقت مش مناسب بس انا عايز اسال حضرتك يوسف قال ايه عن الاوراق اللى هتتمضى وحضرتك هتيجى بكره ولالا؟؟
ساره:انا..انا مش هقدر اجى بكره.
معتز بسرعه:لا ماينفعش حضرتك الورق ده لو متمضاش بكره هيضيع علينا ملايين.
ساره:طيب خلاص هاجى.
............................................................................................................................................................
اليوم التالى: صحيت ساره وجهزت وراحت للشركه وطلعت المكتب ومضت الاوراق المهمه وقعدت فى المكتب شويه وسرحت مع نفسها ومحستش بالوقت..وشويه اتفتح باب المكتب انتبهت ساره ولقيته "كريم".
ساره:نعم يا استاذ كريم عايز حاحه؟؟
ولكنه م ردش عليها وقفل باب المكتب بالمفتاح.
ساره:هو انت بتعمل ايه وازاى اساسا دخلت هنا؟؟مين سامحلك تدخل اتفضل اخرج وناديلى سمر.
كريم بسحريه:ههههههههههههه مافيش حد هنا يا انسه الشركه فضيا خالص الدوام خلص من بدرى.
وقرب عليها..ساره اتنفضت من مكانها وقامت وفضلت تبعد وقالتله:انت عايز منى ايه؟؟
كريم وهو بيقرب عليها:سؤال حلو..انا عايزك انتى ياجميله.
ساره بخوف وارتعاش:انت بتقول ايه؟؟انت اتجننت.
كريم:واتجننت ليه ياحلوه هى جت عليا انا اشمعنا جو ومحمد وماهر.
ساره بزعيق:اخرس ياحيوان لما يرجع يوسف انا هقوله على كل حاجه.
كريم:ههههههههههههههههههههههه لما..لما بقى ياحلوه خلينا فى دلوقتى.
ساره لقيته خلاص قرب اوى فجريت وحاولت تفتح الباب.
كريم:هههههههه متحوليش ياحلوه الباب مقفول كويس..ف احسنلك تبقى عاقله وتيجى بمزاجك بدل م تيجى بالعافيه.
وقرب عليها.
.......................................................................................................................................................
ما فى بيت ال سليم فى شقة ابراهيم الباب خبط..راحت ميرفت تفتح وكان يوسف.
ميرفت بلهفه واحضان:ياحبيبى ياحبيب قلبى حمدلله على السلامه يانور عينى.
يوسف بابتسامه:الله يسلمك ياماما ازيك وحشتينى.
ميرفت:الحمدلله ياحبيبى بخير طول م انت بخير طبعا.
وهنا طلع ابراهيم.
ابراهيم:مين ياميرفت؟؟..يوسف ازيك ياحبيبى.
يوسف راحله وحضنه.
ابراهيم:حمدلله على سلامتك ياحبيبى.
يوسف:الله يسلمك يابابا.
ابراهيم:تصدق ياواد انا كنت حاسس وانت مش هنا ان ضهرى مكشوف بس لما رجعت طمنتنى تانى يابنى ربنا يخليك ليا يارب.
يوسف ميل على ايده وباسها وقاله:ربنا مايحرمنيش منك يابابا هو انا ايه اساسا منغيرك ده انت الكبير هنا ياحج.
ابراهيم:الله يخليك ياحبيبي.
يوسف ببحث بعينه:اومال فين ساره؟؟
ابراهيم:لسا مرجعتش من الشركه.
يوسف بص فى ساعته وقال:نعم..لسا مرجعتش دى الساعه سبعه ونص ازاى كانت لازم تكون هنا سته ونص.
ابراهيم:الغايب حجته معاه يابنى.
يوسف:لالا الوقت اتأخر بالنسبه لها.
وطلع موبايله وكلم معتز.
معتز:الو والله وحشنى ياكبير انت رجعت امتى.
يوسف:مش وقت سلامات دلوقتى يامعتز..قولى انت لسا فى الشركه؟؟
معتز:لا انا مشيت من بدرى ليه بتسال؟؟
يوسف:طيب انت لما كنت هناك ساره كانت مشيت لا وفضلت قاعده؟؟
معتز:لا انا مشيت بس هى كانت لسا موجوده.
يوسف:طيب الموظفيين كلهم مشيو ولا كان فيه حد هناك.
معتز:لا كلنا مشيتا بس.....
يوسف:بس ايه؟؟
معتز بقلق:يوسف انت بتسال ليه؟؟
يوسف:اصل ساره لسا مرجعتش البيت فقلقان عليها.
معتز:لا متقلقش اكيد ممكن تكون بتشيك على حاجه كده ولاكده..طب متكلمها احسن.
يوسف:اه صحيح..طيب اقفل انت دلوقتى.
معتز:ماشى سلام ياكبير.
وقفل يوسف مع معتز وكلم ساره
......
عند ساره..كريم قرب عليها وهى جريت وكانت مرعوبه بس مسكها جامد وحاول يبوسها.
ساره:قسما بالله م هتلمسنى الا وانا ميته.
كريم:لا ياحلوه متقلقيش مش هتوصل للموت بس خليكى عقله انتى.
وهنا رن موبايلها وهى مش عرفه تتخلص من مسكته فضربته برجليها ومن اثر الضربه وقع على الارض ف جريت على المكتب وشافته يوسف هو اللى بيتصل فردت بلهفه.
ساره:الو.
يوسف:انتى فين ياهانم كل ده تأخير.
ساره بنجده وصراخ:الحقنى يايوسف.
يوسف بخضه:ساره..ساره فى ايه؟..
يتبع الفصل العشرون والأخير اضغط هنا