رواية احببت رجلا احمد وريم البارت الرابع 4
رواية احمد وريم الفصل الرابع 4
احمــــد: ريم انا لسه مخلصتش كلامى بصى جوازنا هيكون على الورق بس لكن انا وانت اخوات
ريـــم: تفاجأ ريم بالجمله الى قالها احمد وترد بطريقه استغراب نعم
احمد عارف الموضوع صعب ياريم لو سمحت سبينى احكيلك الموضوع وافهمك
هزت ريم راسها بالموافقه
احمد حكلها كل الى حصل مع والده .. ودلوقتى ياريم محتاج اسمع رأيك فى الموضوع ده وياريم حياتى متوقفه عليكى انتى ياريم اوعى تتخلى عنى
ريم: حياة مين يابو حياة انت عايز تموتنى ولا ايه ازاى يحصل الى بتقول عليه ده انا عندى كرامه يابابا قوم وفوق وشوف انت بتتكلم مع مين مش معنى انى بسكتلك كتير يبقى هتيجى تعمل راجل عليه لا فوق
احمد : انتى بتقولى ايه
ايه الكلام ده ياريم اول مره اشوفك تتكلمى كده انتى عارفه بتتكلمى مع مين
ريم: ايوه عارفه كويس اوى
اصل الموضوع ده مش يترد عليه غير كده للدرجه دى كنت شايفنى بلا كرامه والست شروق رأيها ايه بقى الموضوع ده
احمد : شروق موافقه وانا اقنعتها خلاص وملكيش دعوه بحد
ريم : هههههههه لا بجد غبى وهى اغبى منك عن اذنك يااستاذ
وبتسيبه وبتقوم تمشى بيمسك ايديها وبيوقفها ويقولها
احمد : ريم ارجوكى بابا لو مش اتجوزنا ممكن يموت يرضيكى بابا مختار يموت ياريم وبتنزل دمعه من عين احمد تهز ريم وتقف خاضعه ليه
ريم* صعب عليه اكون معاك ومش معاك اه ياقلبى دبحتنى بأديك يااحمد خلاص انا ضعت من نفسى وانت السبب ليه مصمم تكمل على اللى باقى فيه
يخرجها احمد من سرحنها بكلمه تهز ريم وهى ريمو تبصله
ريم: نعم يااحمد
احمد :قولتى ايه لو عايزه تفكرى فكرى عارف ومقدر ان الموضوع صعب بس ده مش بأدينا دى حياة اغلى ناس عندنا
ريم: طبعا بس احمد انا ممكن ارفض انا واقولهم مش بحبك
احمد: بابا قال ان مامتك موافقه عليه وان انتى مش بتحبى حد وانك معجبه بيه وتقاطعه ريم
ريم: انا لا طبعا مش مظبوط الكلام ده
احمد : خلاص ماعلينا وغلاوتى عندك ياريم توافقى واوعدك ان الموضوع مش هيكمل سنه واستحملينى ياستى السنه دى
ريم حاضر يااحمد موافقه * ده انا استحملك العمر كله ياحبيبى
احمد بجد ياريمو انتى احسن انسانه عرفتها فى الدنيا وترتسم الضحكه والفرحه على وجهه
ريم: * ياريت اقدر فعلا اسعدك يااحمد مش مهم اعيش المهم انت تعيش وكل الى بتحبهم يعيشوا
وهنا بتقوم ريم واحمد وهما مقررين انهم هيروحوا عند ريم فى البيت ويتصلوا بالاهل علشان قراءة الفتحه والاستعداد للزواج
وفعلا يجتمع الاهل والكل فرحان ومبسوط ما عدا طبعا ريم واحمد الى بيبتسموا قدام الكل بس جواهم نار
ويتكلم ابو احمد مختار ويقول ..الفرح ياابوحميد اول الشهر الجاى لو مش عندك اعتراض
احمد ابو ريم : اعتراض ايه ياصاحبى مفيش اعتراض بس نشوف البنات هيقولوا ايه مش فى تجهيزات
سوزى وسولى فى وقت واحد : كل حاجه هتخلص فى ظرف اسبوعين مش تقلقوا ويضحكوا
ريم: بس انا مش مستعده فى حاجات كتير لسه هعملها
ميار :بابا احنا ورانا حاجات كتير اوى
تقوم سولى وتحضن بنتها وتقولها كل حاجه ياحبيبة ماما هتتعمل فى ثوانى مش مصدقه اخيرا جه اليوم الى اشوفك عروسه ياريم وتنادى على الداده وتقولها زغرط ياأمينه وتتعالى الزغاريط
ويعدى على ابطالنا اسبوعين شاقين بين تجهيزات الشقه والديكورات وفستان الفرح الى بيتفصل وتعالوا ندخل فى الاحداث اوى شويه
يرن موبايل على نغمة القلب الطيب قلب حنين قلب قريب قلب كبير زى البحر لما بيوفى لما بيدى بيدى كتير
وبيرد احمد ويقول ايوه ياريم فى حاجه
ريم : انت فين يااحمد انا رايحه اعمل بروفه للفستان مش هتيجى زى ماوعدتنى
احمد :معلش ياريم اصل انا مع شروق الى بتبصله ومتغاظه اوى
ريم :اه طيب سلام * مفيش فايده برضو ورايه ورايه شروق اه ياقلبى
شروق : والله كويس يااستاذ احمد القلب طيب مره واحده وانا ايه ان شاء الله قلب شرير
احمد اهدى ياحبيبتى وبعدين لو سمحتى صوتك ميعلاش
تهدى شروق وتبصله بصة دلع على زعل
احمد: حبيبتى ريم انسانه فعلا طيبه وتستاهل كل خير كفايه انها رضيت بحاجه زى كده
شروق : طبعا لازم ترضى ماهى بتحبك وبتموت فيك كمان
هنا يبصلها احمد اوى ويقول
احمد: انتى بتقولى ايه شيلى الاوهام دى من دماغك ريم عمرها مافكرت فيه ولو للحظه
شروق: انت الى اعمى ومش بتشوف
احمد :احترمى نفسك ياشروق واعرفى حدودك فى ايه
شروق بدلع سورى يااحمد الموقف صعب عليه ياحبيبى
هنا احمد يهدى ويقول ..معلش ياحبيبتى استحملى ان شاء الله ربنا هيفرجها
واتفقا الحبيبين ان شروق لازم تيجى الفرح علشان تثبت للكل ان الموضوع عادى
طبعا الكل كان فرحان بالعروسين ودينا كانت فرحانه جدا جدا لصديقتها وميار لاختها الوحيده
ونطلع قدام شويه وندخل جوه مكان كده فى فساتين ندخل كمان اكتر نلاقى ملاك فى صورة بشر طبعا هى ريم
دينا : بسم الله ماشاء الله زى القمر ياريمو
سولى حبيبة ماما الله اكبر عليكى ياقلبى
ريم : مظبوط عليه ياجماعه
سوزى : يجنن ياحبيبة قلب ماما الواد ابنى كويس انه مش هنا كان حسدك
ونطلع بقى بالاحداث لقدام ونيجى نشوف اليوم الموعود
اه نسيت نرجع فلاش باك شويه
داخل الجامعه
معتز معتز ...
معتز : ريمو فينك يابت انتى ودينا مش ظاهرين وتليفونتكم يامشغول يامغلق
ريم : معلش ياميزو بنجهز للفرح ودى الدعوه
بياخدها معتز وهو خايف .فرح مين ياريم
ريم : فرحى على احمد يامعتز عقبالك
يتوه معتز فى كلمه فرحى على احمد ويحس انه خلاص هيقع فى اللحظه دى تحس بيه ريم وتسنده بسرعه
ريم: مالك يامعتز فى ايه
معتز معلش ياريم اصلى منمتش امبارح كويس
ريم : طيب تعالى اروحك ولا تعالى اقعد اجبلك عصير
معتز لا انا كويس مش تقلقى اتفضلى انت والف مبروك وان شاء الله هتلاقينى اول واحد فى القاعه
ريم :متاكد ياميزو انت بخير
يهز معتز راسه بنعم
ريم : ماشى ياقمر مش تتأخر عليه بقى يلا سلام
معتزسلام* اه ياريم كنت خايف من اليوم ده بس بتمنالك كل سعادة الدنيا ربنا يفرحك ويتمملك على خير ويصبرنى
نطلع بقى لقدام ليوم الفرح ....
كل البنوتات الحلوين فى الكوافير وطبعا البنوتات الكبار سابوا البنوتات الصغيرين وطلعوا على القاعه لاستقبال المعازيم
بيجى احمد وبينزل من السياره الى كلها ورود حمراء وبيضاء زى ماطلبت ريم
ولابس اشيك بدله ايطالى وكان زى القمر ومعاه رامز الى ماقل عن جمال صاحبه
واقف احمد يهزر مع صديق عمره ويقوله عقبالك بس جوازه حقيقيه
رامز ياعم اتهبب انت الاول جايز نرتاح شويه من بلاويك
..ويضحك احمد وفجأه يسكت ويروح تجاه ريم الى خرجت
كانت لابسه فستان كب وتحت بضى مطرز باللؤلؤ والفستان مجسم ونازل بوسع من تحت وعامله طرحه اسبنش ومنزله قدام عنيه سلسله صغيره والميك اب كان جامد ..
شافها احمد راح عليها ومسك ايديها وهمس لها فى جمال كده ده انتى هتتخطفى منى النهارده
ريم : ههههههه مش اوى كده يااحمد
احمد : لا زى القمر والله
يجى رامز ويخرج احمد من اللحظه الحلوه الى عاش فيها مع ريم
رامز ايه ياعم الرومانسى مش هنمشى ولا ايه..ويبص لريم ويقول اخربيت الجمال فى حد كده
احمد يتنرفز ويقول ايه يارامز بتعاكس مراتى وانا واقف
ريم : مراتك ايه احمد انت صدقت الكدبه ولا ايه
احمد : اسف اتفضلى ياريم
ويروح رامز تجاه ميار ودينا ... ميار كانت لابسه فستان سواريه مجسم وكان لونه احمـــر وعامله اسبنش كانت قمر وكانت نفسها امير يشوفها بس طبعا امير فى سفريه بره مصر
دينا كانت لابسه فستان ازرق فى سماوى كان غريب بس تحفه وكان لايق على جسمها وكانت لفه اسبنش بس كانت زى القمر
رامز : ايه الجمال ده يابنات انتو هتخلونى اغير راى واتجوز ايه رايك يادينا هههه
دينا : ايه ياعم رامز انت هتستهبل ولا ايه ده احنا دفنينه سوا
ميار : عيب يابت تكلميه كده يلا يارامز
رامز : سبيها سبيها ماشى يادندون
ملحوظه .... رامز ابن خالة دينا ورامز يعتبر مربى دينا بيخاف عليها جدا وبيعتبرها اخته وهى كمان بتعتبره اخوها وصديقها المقرب بعد ريم
وتطلع السياره على اشيك استديو ويتصور العروسين اجمل صور
وعلى القاعه .. داخل القاعه
يتكتب الكتاب وتتعالى الزغاريط
وهنا بقى تشتغل اغنيه
ويقوم العروسين يرقصوا رقصة سلو
لأنك معايا لأنك معايا
فى كل لحظة وكل ثانية
ومش بعيدة ومش بعيدة ولو بعيد دايما عليا
حبيبى معاك حبيبى معاك
أنا بنسى كل الدنيا ديا
لحظة لقاك لحظة لقاك
روحى بترجع تانى ليا
وياك أنا بنسى العالم بنسى الناس
وانتى معايا مش عايز حاجة تانية خلاص
جنبك أنا كل الدنيا دى متشغلنيش
مش عايز حاجة غير انك متسبنيش
وهنا احمد ينسى اى حاجه ويبص فى عيون ريم
احمد* فى كده رقه حاسس بحاجه غريبه ياريم هو فى ايه بيحصل
ريم تبصله * مش عارفه حاسه انى بحلم انا فعلا فى حضنك يااحمد بحبك وكل حاجه فيه بتقولك بحبك
احمد:اوعى تزعلى منى ياريم
ريم: مفيش حد يقدر يزعل منك يااحمد يارب اقدر اسعدك
طبعا مين قاعد يراقب كل ده طبعا شروق ومعتز
تموت شروق من غيظها وتقوم ترقص مع ايمن صديقها
احمد يبص فجأه يلاقى شروق جمبه وبترقص مع واحد غيره وينتهز احمد فرصة تبادل ويرقص مع شروق وريم ترقص مع باباها
احمد: شروق ايه الى بتعمليه ده اهدى شويه وازاى ترقصى معاه انتى اتجننتى ولا ايه
شروق: مانت هيمان مع البتاعه دى يقاطعها احمد ..
احمد: مش اسمها بتاعه شروق دى بقت مراتى اتعدلى ويلا روحى الوقت اتأخر ولما اروح هكلمك
شروق : حاضر يااحمد هستناك تكلمنى سلام
وهنا بيرجع احمد ياخد ريم من باباها وطبعا الكل زعلان ان احمد رقص مع شروق ماعدا واحده بس هى ريم
يتبع الفصل الخامس اضغط هنا